Κοίτα να δεις που πάλι βρέθηκα στην προσμονή του αύριο..Που πάλι σκέφτομαι τι να βάλω..Πώς να κάνω τα μαλλιά μου..Αν θα βάλω make-up(ίσα ίσα για τις ατέλειες,το ξέρω ότι δε σ'αρέσει)
Και τώρα-όπως και τότε-θα βρεθούμε στο ίδιο μέρος..Ένα μήνα μετά..Ένα μήνα και οκτώ μέρες για την ακρίβεια..Τότε για να γνωριστούμε..Τώρα γιατί.....παραγνωριστήκαμε..Γιατί αυτό το "αθώο" παιχνιδάκι αποδείχθηκε ένοχο..Πιο ένοχο κι από τις ενοχές μου..Πιο επικίνδυνο κι από τα παιχνίδια στο Luna Park..Θυμάσαι?Σου είχα πει ότι φοβάμαι,δεν πηγαίνω..Κι όμως,το παιχνίδι αυτό το έπαιξα.Κι όχι μόνο το έπαιξα αλλά το κέρδισα κι όλας κατά κάποιο τρόπο..Ίσως όχι τον "αντικειμενικό" αλλά τι σημασία έχει?
Κέρδισα ένα χαμόγελο,λίγο απο το χρόνο σου,το δικαίωμα να ελπίζω..Και πολλές φορές,ξέρεις,η ελπίδα είναι υπερ αρκετή..Γιατί όταν πεθάνει-όχι τελευταία όπως λένε,αλλά λίγο πριν την αλήθεια-καταλαβαίνεις πως δεν είχε τελικά σημασία αν έμεινε απλά ελπίδα..Γιατί όταν κοιτάς τον ουρανό το βράδυ είναι γεμάτος αστέρια..Γεμάτος ελπίδες..Και υποσχέσεις..
Αν μπορούσα αύριο να φέρω μαζί μου κάτι που πραγματικά να αξίζει,θα διάλεγα να σου φέρω ένα αστέρι..Μια υπόσχεση..Μια υπόσχεση πως όλα αυτά που είπα,όλα όσα ένιωσα είναι αληθινά..Κι έτσι δε θα είχε σημασία που αύριο θα πεθάνει η ελπίδα..Γιατί μένει πάντα η αλήθεια..Και η δική μας αλήθεια μας ξεπερνάει..Ξεπερνάει όλα αυτά που "δεν πρέπει",όλα αυτά που "δεν κάνει",ακόμα και τη "μεγάλη"καθημερινότητα..Τους δέκα-σχεδόν έντεκα πια-μήνες σου..Τα τρία χρόνια μου..Καθώς και τα άτομα που τους αντιστοιχούν..
Καταδικαστήκαμε από την αρχή..Σε καταδίκασα από την αρχή πιο σωστά..
Γι'αυτό και η μανία μου με τις φωτογραφίες,γι'αυτό και όλα..Για να ξέρω ότι το έζησα..Ότι ήμουν εκεί..Και πάνω απ'όλα ότι ήσουνκι εσύ εκεί..
Φριχτό αύριο..Πάντα μας υποχρέωνε στην αναμονή του..Πάντα..Το τι θα φέρει..Κι όμως αυτή τη φορά το κερδίσαμε!Ναι,γιατί ξέραμε πολύ πριν έρθει τι φέρνει μαζί του..Το ξέραμε..Από εκείνο το βράδυ κι όλας στο σπίτι μου.."Μπορεί αυτή να είναι και η τελευταία φορά που έρχομαι εδώ.."..Το είπες!Νίκησες το αύριο..Το πρόλαβες..Τι να κάνω?Να σε συγχαρώ?'Η μήπως να συγχαρώ εμένα?Σωστά,δική μου ιδέα ήταν το παιχνίδι..Μπράβο μου λοιπόν..Μπράβο για το παιχνίδι,μπράβο που σ'αγάπησα,μπράβο που προσπάθησα,μπράβο που έμεινα ως το τέλος..Μπράβο που έχασα..
'Εχασα?Εχασα..Ήττα..Στεναχώρια...Μαύρο..Μα ναι,το μαύρο παντελόνι θα βάλω αύριο..Ίσως δοκιμάσω την άσπρη μπλούζα από πάνω,έτσι,για την ψευδαίσθηση..Και λίγο make-up..Είπαμε,ίσα ίσα για τις ατέλειες..Τα μαλλία μου κάτω..Όπως πάντα..Όπως σ'αρέσουν..Τουλάχιστον ας "χωρίσω" όμορφη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου