Ξοδέματα

           

             

Τελικά Κ τα 12 ευρώ ήταν πολλά. . Σπατάλη σκέτη Κ απόλυτη. . 

12 ευρώ για μια διανυκτέρευση.. συνήθως οι άνθρωποι πληρώνουν για να κοιμηθούν αγκαλιά, όταν πολλές φορές οι εξωτερικές συνθήκες δεν τους το επιτρέπουν. . Εσύ πλήρωσες 12 ολόκληρα ευρώ για να αυτοεξοριστείς στο χείλος του κρεβατιού. . Στο χείλος του γκρεμού. .

Και μέσα σε λίγες ώρες, πέρασε όλη μου η ζωή από τα όνειρα μου και παραμιλούσα μπας και καταλάβαινες ότι κι εγώ ακροβατώ απέναντι σου..

Σ' αγκαλιάζω και πρώτη φορά βάζω απαγορευτικό στο στόμα μου.. λεξο-ραφή.. η δική μου επανάκτηση της παρθενιάς. 

Κόντεψα να πω "θα μου λείψεις  α γ ά π η   μ ο υ"..

Ο δεξιοτέχνης φόβος-χειρουργός πέρασε τη βελόνα τη σωστή στιγμή από τα χείλη..

Συνήθως αισθάνομαι "παράδειγμα προς μίμηση" αν τύχει να εξφενδονίσω-σχεδόν να "φτυσω"- μια άσχημη αλήθεια μέσα στα μούτρα σου. Το καλύτερό μου βέβαια είναι να σου ακουμπάω στα κλειστά βλέφαρα, με ευλαβική απαλότητα, τις όμορφες αλήθειες. 

Απλώς ξέρω ότι το "καλό μου χαρτί", είναι εκείνες οι δύστροπες, άβολες, άκομψες προτάσεις που σε στήνουν στον τοίχο. 

Έχω νιώσει πολύ περήφανη για σένα τις τελευταίες ημέρες. Γιατί ξέρω πώς τα δικά μου "στοιχειώδη" είναι για σένα βουνά ολόκληρα. Κάτι σαν το Παλαμήδι στο Ναύπλιο, με τα 999 σκαλιά.. 

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι στο τέλος θα γίνω κι εγώ "θύμα" του ίδιου μου του εαυτού, όταν θα έρθει η ώρα εκείνη που, επανδρωμένος πια, θα πεις και σ' εμένα, κοιτώντας με στα μάτια και ταΐζοντάς με πίτσα και σοκολατένια γλυκά, ότι δε με θες.. Ότι ο κύκλος έκλεισε. Ακόμη κι αυτός ο αυστηρά "τετράγωνος" Κύκλος της Σύμβασης. 

Είναι μεγάλο το ρίσκο να  "δείχνεις το δρόμο".. Συνήθως γιατί μετά, σε ποδοπατούν τρέχοντας γεμάτοι σιγουριά.. 

Η σημερινή σου "άγρια καλημέρα", ήταν η επισφράγιση του πλαισίου μας.. Συνήθως οι άνθρωποι, μετά από "δύσκολα βράδια", θέλουν ν' αγκαλιάζονται και να αναπληρώνουν τον εφιάλτη με μπαλώματα τρυφερότητας.. Κανένα περιθώριο δεν άφησες. "Στην πυρά της ηδονής και κουβέντα" πρόσταξες με το βλέμμα σου και μόνο! Και υπάκουσα σαν σωστή Συμβασιούχος. Μου αρκεί που μ' ακούς. Που σου αποτελώ "μουσική" και όχι θόρυβο. 

Με το ζόρι κρατήθηκα να μην αφήσω "κατά λάθος" κάποιο απόλυτα απαραίτητο αντικείμενό μου εκεί. Πρόοδος και για μένα. Πριν από λίγα χρόνια θα "ξεχνούσα" την οδοντόβουρτσά μου! Όχι ό,τι κι ό,τι.. Το Απόλυτο Σύμβολο της Δέσμευσης. Κι ύστερα, περνώντας ο καιρός, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι δε "δένονται" έτσι, με "ατυχηματικά αφήματα οδοντόβουρτσας".. Οι άνθρωποι δένονται και λύνονται και πνίγονται από τα ίδια τους τα χέρια.. Μόνο εσύ, κι ελάχιστοι ακόμη, έχετε αυτό το προνόμιο του Δήμιου με τα αόρατα όπλα. Δήμιος που σε κάνει να παρακαλάς να χάσεις την ελευθερία σου, να ικετεύεις να σε ακινητοποιήσει κοντά του. Σφαγή με γάντι από βελούδο που με ανατριχιάζει στο άκουσμα και μόνο. Αλλά ας μην γκρινιάζω. Άλλωστε το γάντι εγώ στο έκανα δώρο κι ας μην το πήρες χαμπάρι. 

Σφυρίζει το τρένο πάνω στις ράγες.. 

Ίσως κάποια αυτή τη στιγμή να χορεύει στο δωμάτιό σου.. Ίσως τα δάχτυλά σου να εκθειάζουν κάποιο άλλο δέρμα.. 

Ίσως και να με κάνεις περήφανη συζητώντας με τον εαυτό σου για το καλό που έχεις αρχίσει να σου κάνεις.. 

Θα προσπαθήσω να φτιάξω τα γυαλιά που σου έλεγα. Γυαλιά με τα δικά μου μάτια. Να σε βλέπουν όλοι όπως εγώ. Ένα μόνο σου ζητάω, μην κάνεις τα πάντα για να τους τυφλώσεις.

Σελίδα από το ημερολόγιο μιας Ακραίας

       

Ποτό.. πολύ ποτό.. πολλοί.. πολλή..

Όπως πάντα, εγω πολλή.. 

Τόση που φτάνω και περισσευω, κυρίως περισσεύω.. 

Ελάχιστες ώρες ύπνου.. κάθε κίνηση δίπλα μου και ένα ξύπνημα! "Γιατί δεν κοιμάσαι?".  Και δύο δευτερόλεπτα ησυχιας πριν το "κοιμόμουν, τώρα ξυπνησα".. 

Ωστόσο η πραγματική απαντηση ήταν αυτή η σιωπή πριν από τις λέξεις. 

Πάλι καλά που τις έχω του χεριού μου κι αυτές και μπορώ ανά πάσα στιγμή να καλύψω τις σιωπηλές μου απαντήσεις. Καλύτερα δύο λέξεις με λεξικογραφημένη σημασία, παρά μια παύση με χίλιες εκδοχές. 

Πρώτο πρωινό φως. Μια ερώτηση που είχα ξεχάσει.. "Θες καφέ? "

Λίγο αργότερα άυλη μυρωδιά φρεσκοαλεσμένης καφεΐνης, ανακατεμένη με σιγανή αισθησιακή τζαζ.. Μια όμορφη φιγούρα κόβει βόλτες μέσα στο σπίτι.. Το δέρμα μου κάτω από τα σκεπάσματα σχεδόν καίει.. κάποιος άναψε ένα σπίρτο κοντά στις γεμάτες αλκοόλ φλέβες μου.. πόσο εύκολο είναι να αρπάξεις φωτιά όταν όλο σου το "είναι" περιβάλλεται από εύφλεκτο υλικό..?

Ήχος νερού που τρέχει στο μπάνιο.. Ανεπαίσθητη μυρωδιά οδοντόκρεμας.. Ένα αντρικό T-shirt κολλημένο πάνω μου, ένα με το δέρμα μου.. Ξυπνητήρια να χτυπούν συνεχόμενα υπενθυμίζοντας την "κανονική ροή κάθε συνηθισμένης Δευτέρας".. Απ' έξω ακούγεται η λαϊκή.. Διαπιστώνεις: "Κάθε φέτος και πιο δίπλα μας".. 

Διαπιστώνω: "Κάθε μέρα και πιο δίπλα σου"..

Πιο "ουσιαστικά" δίπλα σου.. Χωρίς να χρειάζεται σώμα απαραιτήτως, μη μου τρομάζεις!

Γυμνά πόδια πάνω στα πλακάκια, γυμνή παλάμη πάνω στο φλιτζάνι του καφέ.. Έτσι, ξεδιάντροπα και "γυμνά" στάθηκα μπροστά σου απ' το πρώτο λεπτό. Είχες ακούσει ήδη τη φωνή μου να "σπάει" μέσα από ηχογραφημένα μηνύματα..Η απόλυτη απομυθοποίηση. Το γυμνό μου σώμα είναι ίσως ό, τι πιο ντυμένο έχεις δει από μένα. 

Ακόμα και τώρα, απεριποίητες λέξεις βάζω στη σειρά μήπως και "φυλακίσω" το κινηματογραφικό πλάνο του πρωινού ξυπνήματος. Κι άντε τώρα να σου εξηγήσω ότι ολ' αυτά για μένα είναι ο μόνος τρόπος να υπάρχω. 

Άντε να σου εξηγήσω ότι όσο κι αν εσένα σε "φοβίζουν" αυτά που γράφω και λέω, θα θεωρούσα τεράστια παράλειψη να μην επισημάνω την τεράστια αξία που έχουν μέσα μου κάποια πράγματα τόσο "απλά" όσο η στιγμή που άνοιξα σήμερα τα μάτια μου.

Τόσο παράλογα "ακραία" είμαι.. Που τη βρίσκω και αισθάνομαι πληρότητα με μισή κούπα καφέ Κολομβίας, ένα ξεφόρτιστο κινητό, 5 νότες τζαζ, ένα κομμάτι χθεσινή μπουγάτσα και μια "απελπισμένη" διαπίστωση ότι δεν μπόρεσες να αντισταθείς..

Υ.γ Μέχρι και ο Bertolucci θα σε έκανε μονόπλανο αν σ' έβλεπε στο μπαλκόνι σήμερα.. Λίγος ήλιος πάνω στην πλάτη σου και πέταξα