(πηγή φωτογραφίας: http://img14.deviantart.net/8908/i/2013/256/8/0/counting_down_by_roxannewinterz-d6m655u.jpg)
Δε μου φτάνεις. Δε μου αρκείς έτσι. Στα διαλείμματά σου. Να
γεμίζω τα κενά της δήθεν ευτυχίας σου.
Τι κάνεις εκεί; Μένετε μαζί; Την αλήθεια θέλω. Την αλήθεια
σου. Μ΄αγαπάς; Κι αν ναι, γιατί μας το κάνεις αυτό;
Ζηλεύω! Το καταλαβαίνεις;
Θα άντεχες να είσαι μέσα στα παπούτσια μου; Αλλά σ’ αυτά, τα
στενά μοκασίνια. Όχι στα άνετα αθλητικά μου.
Μέτρα τις τρύπες για τα κορδόνια! Μέτρα τις τρύπες στο
συναίσθημα σου. Μέτρα τα μπαλώματα. Μέτρα τον καιρό μέχρι να μην μπορείς ν’
ανασαίνεις τίποτ’ άλλο εκτός από το δικό μου οξυγόνο. Μέχρι η Ανάσα μου να γίνει Λιγμός σου.
Αλλάξαμε θέσεις και, λυπάμαι να το συνειδητοποιώ, με πονάς
πιο πολύ απ’ όσο σε πόνεσα. Εμφανώς με καθιστάς «πρόθεση» που δε γίνεται ποτέ «πράξη».
Και για σένα, η ουσιαστικότερη «διαφήμιση» ήταν πάντα ότι οι πράξεις μετράνε.
Και να σου πάλι τα μετρήματα. Αριθμοί. Προσθέσεις,
αφαιρέσεις και «μοιράσματα». Σύνολο «πράξεων» που παρέμειναν απραξίες.
