Είναι κάτι στιγμές που θα 'πρεπε να κρατάνε λίγο παραπάνω από μια στιγμή. Κάποιες ημέρες που όφειλαν να έχουν 25 ώρες. Κάποια μέρη που μου χρωστούσαν να βρίσκονται πιο κοντά. Κάποια "Στολίδια" που λάμπουν λίγο περισσότερο. Κάποιοι άνθρωποι με τους οποίους επιβάλλεται να μπορέσω να ζήσω παραπάνω
από μία ζωές.
Βεά, Χριστίνα, Μαρία, Σταυριάνα.. Το "ευχαριστώ" ποτέ δε θα αρκέσει..
(ίσως άργησα, αλλά μπορώ πλέον στα 23 μου να πω με σιγουριά ότι έχω φίλους)