EIN' ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΦΛΟΥΡΙ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Βγήκα.. Περπάτησα στα φωτισμένα πεζοδρόμια.. Αγόρασα κάτι δώρα. Το ήξερα ότι θα με πονέσει αυτή η βόλτα κι ακόμα προσπαθώ να καταλάβω γιατί την έκανα. Γιατί δεν πήγα απλά στο γνωστό πολυκατάστημα να ξεμπερδεύω μια κι έξω παρά διάλεξα αυτήν την περιπλάνηση που εξ' ορισμού με παραπέμπει "στης καρδιάς τις διαδρομές..".

Περπατώντας λοιπόν στα τσιμεντένια τετραγωνάκια του πεζοδρομίου έβαζα ατελείωτα στοιχήματα με τον εαυτό μου ότι ο αριθμός των τετραγώνων που θα πατήσω μέχρι να φτάσω στο μαγαζί που είχα για προορισμό, θα είναι μονός. Και τότε θα "μ' αγαπάς" είπα από μέσα μου αλλά μη νομίζεις ότι σου άφησα και πολλά περιθώρια, αν είναι ζυγός θα "με λατρεύεις". Δεν ξέρω πώς να στο πω αλλά η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα συνειδητοποιώντας ότι πριν το χαλάκι του καταστήματος υπήρχε μόνο μισό τετραγωνάκι. Αυτό δεν το είχα προβλέψει αλλά θέλω να πιστεύω ότι σημαίνει πως και μ' αγαπάς και με λατρεύεις. Και το πιστεύω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Ύστερα βγήκα απ' το μαγαζί. Καθόλου ικανοποιημένη μ' αυτά που πήρα αλλά δε βαριέσαι, γι' αυτό είναι η κάρτα αλλαγής που μακάρι να την είχε σκεφτεί πρωτύτερα αυτός που κάνει κουμάντο εκεί πάνω και να μας είχε εφοδιάσει όλους με μία. Κρατούσα, λοιπόν, στο ένα χέρι τη χρωματιστή σακουλίτσα και στο άλλο την γκρίζα απουσία σου. Μου χλώμιαζε κάπως τα δάχτυλα και κάθε τρεις και λίγο τα κοιτούσα μήπως και διακρίνω τα ίχνη των χεριών σου πάνω. Τίποτα. Ακουστικά στ' αυτιά μα το ραδιόφωνο στο mute. Σιωπή. Και ξαφνικά.....Να! Είναι σα να μας βλέπω να περπατάμε μαζί χέρι-χέρι. Φοράμε γάντια βέβαια.. Ίσως για το κρύο.. Ίσως γιατί είναι όνειρο και στα όνειρα η επαφή δεν πραγματοποιείται στα δέρματα. Χαμογελάμε. Χαμογελάω μόνη μου στο δρόμο και τότε καταλαβαίνω την πραγματικότητα. Δε θα γίνει ποτέ. Το χαμόγελο σβήνει. Επιταχύνω το βάδισμά μου και ξεκινώ πάλι να ψάχνω την αγάπη σου στα πλακάκια του πεζοδρομίου. Ελπίζω πως με σκέφτεσαι και η ελπίδα αυτή είναι που διατηρεί την εσωτερική ισορροπία.

Έχω πολύ καιρό να φωτογραφίσω χέρια. Κάτι μούδιασε μέσα μου κι έπαψα να βλέπω την ομορφιά που με τόση ευκολία εντόπιζα. Ξαφνικά θυμάμαι πως τις δύο τελευταίες φορές που σε είδα δεν έριξα ούτε βλέφαρο στα δάχτυλά σου. Έχασες τη βέρα και, παρ' όλο που -στ' ορκίζομαι- δεν έκανα τίποτα εγώ, νιώθω να με διαπερνάει ένα αίσθημα ενοχής. Ίσως επειδή μου 'χες πει για το κάρμα και δεν μπορώ να μη συνδέσω την απουσία της βέρας σου με την (άκρως αντίθετη) παρουσία μου στη ζωή σου.

Σε δύο μέρες αλλάζει ο χρόνος. Δεν περιμένω μήνυμά σου. Το' χω ανάγκη αλλά δεν μπορώ να το περιμένω γιατί δε θα έρθει κι είναι ανούσιο να περιμένεις τρένο στο σταθμό μετά τις 12μιση τις καθημερινές.

Πάλι δίαιτα ξεκίνησα και σου υπόσχομαι μα μην αγγίξω ούτε ψίχουλο από τη βασιλόπιτα αν μου υποσχεθείς κι εσύ πως θα μ' αφήσεις να γευτώ ξανά τη γλυκιά γεύση των χειλιών σου. Πάει σχεδόν μήνας απ' την τελευταία φορά που με φίλησες και τα χείλη μου λες και νέκρωσαν και δεν κοκκινίζουν ούτε με το πιο έντονο κραγιόν. Θαμπά, σχεδόν διάφανα, αφυδατωμένα και περιμένουν.. Ένα ξύπνημα του δευτερολέπτου. Ίσα να τα αγγίξεις κι ας ξαναβυθιστούν στο θάνατο μετά.

Σαν τους κυνηγημένους ζήσαμε όσα ζήσαμε κι όσο κι αν στους άλλους μοιάζει αξιοζήλευτη μια "παράνομη" περιπέτεια, εγώ θα' θελα να μπορώ να τη χαρώ με ηρεμία. Ίσως επειδή σημαίνεις τόσα που στα μάτια μου φαντάζει πιο νόμιμη από οτιδήποτε.

               Θέλω να ζήσω μαζί σου μια χρονική αλήθεια..

(ΑΥΤΕΣ) ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ (ΑΣ ΜΗΝ) ΤΙΣ ΚΑΝΕΙ ΨΕΜΑΤΑ

"Γιορτάζω για ν' αλλάξουμε οριστικά, χρόνια πολλά, χωρίς να προσποιούμαι τίποτα πια.."


Δίχως προσποιήσεις λοιπόν και δήθεν ανωτερότητες, ξημερώνει άλλο ένα Χριστούγεννο που όλοι θα φιληθούν, θα αγκαλιαστούν και θα ανταλλάξουν ευχές δίπλα στο στολισμένο δέντρο.. Το άκρον άωτον της προσποίησης δηλαδή.. Λες και μέσα του ο καθένας νιώθει τόσο πλήρης, τόσο γεμάτος που είπε να χαρίσει έτσι απλόχερα κι ένα-δυο χαμόγελα, "για το καλό" που λέμε.


Λυπάμαι που θα σας τη χαλάσω αλλά επιλέγω συνειδητά να απέχω από όλο αυτό το "ξεχείλισμα" αγάπης γιατί ούτε επαρκή εφόδια έχω, ούτε καν τα απαραίτητα για να μη μελαγχολώ αυτές τις μέρες. 


Λείπεις και πάλι τα ίδια θα πω. Πάλι θα διαβαστούν από τους ίδιους ανθρώπους. Πάλι ο καθένας θα μπει και θα γράψει το μακρύ του και το κοντό του κάτω από την ανάρτηση αλλά δεν αλλάζουν αυτά. Καμιά φορά βρίσκω καταφύγιο στα λόγια τους. Άλλοτε πάλι με επηρεάζουν όσο μπορεί να επηρεάσει έναν ελέφαντα το μυρμήγκι που περπατάει στην πλάτη του. Μια σπαστική φαγούρα, ένα τίναγμα.. και.. είναι σαν μα μην ειπώθηκαν ποτέ. 


Ναι, μη μου φωνάζεις. Κάνω τις ενέσεις μου κάθε μέρα και προσπαθώ να σε σκέφτομαι λιγότερο. Έχω καταφέρει να αγγίξω τις μόλις 13 ώρες. Πρόοδος λέγεται αυτό κι ας κοροϊδεύεις. 


Πόσο μίζερο μπορεί να είναι που στα 20 μου, μετά από 3 χρόνια, πέρασα και πάλι παραμονή Χριστουγέννων σπίτι μου με τη μαμά μου και την αδερφή μου..? Θα' θελα να είμαι εκεί που είσαι. Να μπορέσω να σου ευχηθώ από κοντά με το μόνο αληθινό χαμόγελο που διαθέτω αυτόν τον καιρό και το κρατάω φυλαγμένο για σένα. 


Πεζό κείμενο, εντελώς εύπεπτο, χωρίς ίχνος τέχνης, ομορφιάς.. Τίποτα, ένα χυμαδιό διατυπωμένο ακριβώς όπως θα το μιλούσα. Μα πού δύναμη? Κι αν σε πάω λίγο κόντρα? Κι αν σε χάσω....?


[και κάπου εδώ είναι που θυμάμαι πως δε σ' έχω..]




                                            "Χριστούγεννα, 
                                                    δεν περιμένω όμως τίποτα πια.."

YOU LIVE IN DRAMA THOUGH YOU PAID FOR A COMEDY

[Πήγα στον Παράδεισο και φτάνει. Φτάνει? Όχι βέβαια.. Ποιόν τον έφτασε μια φορά μόνο στον Παράδεισο? Ποιος αρκέστηκε στο να γευτεί τη γλύκα της πρώτης φοράς εκεί και δεν ζήτησε κι άλλο?]


Στάζουν, θαρρώ, οι λέξεις μου σαν παγωμένα κρύσταλλα στα πλακάκια της κουζίνας. Οι μέρες περνούν. Αποφασίζω ριζικές αλλαγές στη ζωή μου και όλο τις αναβάλλω. Μου λείπουν άνθρωποι που επικοινωνούσα μαζί τους μόνο με τα μάτια. Κι εσύ μαζί, σαν το γωνιακό πάνω δεξιά κομμάτι ενός παζλ. Λείπεις και αρκεί για να μη μοιάζει τίποτα ολοκληρωμένο. Και δεν απουσιάζεις απ' τη ζωή μου τόσο ως άντρας όσο ως άνθρωπος. Φιγούρα σκίτσου στην οποία δεν είναι διακριτό το φύλο. Μου λείπεις ως ιδέα. Ως σύνολο τρόπων σκέψης. Πιο πολύ μου λείπουν οι συζητήσεις μας παρά το άγγιγμά σου. Γι' αυτό νιώθω να ζημιώνομαι. Όχι που δε σ' έχω στο κρεβάτι μου, μα που δεν έχω το δικαίωμα να σε αναζητήσω όταν το σπίρτο της περιέργειας και της απορίας ανάβει μέσα μου. Που αναρωτιέμαι τι χρώμα να έχει το μινόρε της αυγής και δεν μπορώ να συναντήσω στα μάτια σου την απάντηση. Σε γενικές γραμμές νιώθω δυνατή. Νιώθω πως αντέχω να συμμετέχω αφιλοκερδώς σ' αυτήν την παράξενη διαιώνιση της ακόμη πιο παράξενης ιστορίας μας. Άλλες στιγμές.. Αποφλοιώνομαι.. Κρυώνω.. Θυμίζω χιλιοπατημένο διαφημιστικό φυλλάδιο στη λασπωμένη μετά από βροχή Βουλιαγμένης -πάντα στη Βουλιαγμένης. Σε φαντάζομαι κάπου καθισμένο να κοιτάς το κενό και πασχίζω να τρυπώσω κάπου μέσα στο συλλογισμό σου. Μα κλείνεις τις πόρτες-ή εγώ τις βλέπω κλειστές επειδή έτσι έχω μάθει- και δε βρίσκω κανένα άνοιγμα. Η κλειδαριά κατειλημμένη και η χαραμάδα κάτω καλυμμένη με καουτσούκ.
 Δε θέλω να τη σπάσω. Όχι βία. Όχι με το ζόρι στη σκέψη σου. Αν μπορείς να μη με συμπεριλαμβάνεις τότε κι ένα μέρος μου δεν έχει λόγο ύπαρξης. Το χειρότερο όμως που μπορώ είναι να σε φαντάζομαι κάπου καθισμένο να κοιτάς το κενό και να μη χρειάζεται να προσπαθήσω για να με "δεις". Να ξέρω πως στο παζλ σου είμαι το πίσω μέρος ενός κομματιού. Ναι, δε θα βγω στην επιφάνεια- μα το έχω μάθει και καθόλου δε μ' ενοχλεί η στενή επαφή με το κάδρο. Μπορεί να μη δω ποτέ το φως που βλέπει η ζωγραφισμένη μου πλευρά όμως όση λάμψη μου χρειαζόταν φρόντισα να την κρατήσω φυλαγμένη καλά.


Κι αν πράγματι μες στη λευκότητά σου είμαι έστω κι ένας κόκκος -κι ας είμαι και ο πιο γκρίζος- για μένα είναι χαρά. Δύσμορφη ίσως. Μαζοχιστική πιθανόν στα μάτια κάποιων, μα δε με νοιάζει. Όλη σου η λευκότητα δε θα μπορούσα να είμαι ποτέ γιατί εσύ ακόμα και στα πλαίσια του λάθους σου παρέμεινες όσο πιο καθαρός γινόταν. Εγώ, σα μαύρο μολύβι φρεσκοξυσμένο έτρεξα να σε μουτζουρώσω και να σε παρασύρω σ' ένα παιχνίδι σκιαγραφίσεων ελπίζοντας πως θα καταλήγαμε να θυμίζουμε κάτι από τις φωτογραφίες του Doisneau. Λάθος μου.


Ξέρω πως φοβάσαι. Υπόσχομαι να μην το χρησιμοποιήσω ποτέ ως δικαιολογία για όσα δεν κάνεις. Παρ' όλ' αυτά ξέρω πως ο φόβος αυτός θα ευθύνεται για πολλά που δε θα γίνουν. Για λόγια που δε θα ειπωθούν.. Για στιγμές που δε θα έρθουν.. Για φιλιά που δε θα αλλάξουν τα χείλη.. Για γυμνά σώματα που δε θα αγκαλιαστούν.. Για όνειρα που θα μείνουν πάντα όνειρα..

ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΔΕ ΡΩΤΗΣΑ

Ο.Κ   Γαλλικά?? Γαλλικά! Με μαμά Γαλλίδα και ποτέ μου δεν τα μίλησα κι όμως τώρα είμαι πανέτοιμη να σου κάνω μάθημα. Φυσικά και αστειεύομαι-όσο κι αν με πονάει- αφού εσύ πρώτος ξεκίνησες να "αστειεύεσαι" με όλα.


Κοντεύει η αλλαγή του χρόνου κι εσύ τσαφ! στα καλά του καθουμένου χάνεις τη βέρα σου. Κάποτε μου είχες πει ότι πιστεύεις στο Κάρμα και τώρα ένα εκατομμύριο κόκκοι σκόνης λες και μπήκαν στα μάτια σου και δε βλέπεις το προφανές. 


Δε θα σου κάνω τη χάρη όμως. Δε θα σου θυμίσω τίποτα απ' όσα κατά καιρούς μου λες-ακόμη κι αυτό για τα μαθήματα Γαλλικών που μου είπες σήμερα κι αύριο θα το' χεις κι όλας ξεχάσει δε θα στο θυμίσω- γιατί πολύ απλά, αν τα εννοείς, θα τα κουβαλάς μέσα σου. Δε θα έχεις καμία ανάγκη για υπενθύμιση. 


Γύρισα σπίτι νιώθοντας ένα απόλυτο τίποτα ριζωμένο βαθιά μέσα μου. Ένα μεγαλοπρεπές, περίφανο ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε στεναχώρια, ούτε θυμό, ούτε απογοήτευση.. Κι αυτό είναι το χειρότερο. Το "μηδέν" στο οποίο με υποβάλλεις. Ξέρω πως αυτή τη στιγμή εσύ βρίσκεσαι κάπου εξασφαλισμένος. Χαρούμενος. Πλήρης. Δε θα παραπονεθώ γιατί εν μέρει τη δική μου "μισότητα" την επέλεξα. Όλα από "μισό" και τίποτα ολόκληρο. Καμία αρχή να μη συναντήσει και το τέλος στα δικά μου χέρια.



Λίγες στιγμές μόνο μαζί σου και ευχόμουν μετά να έσβηνα χωρίς να προλάβω οποιαδήποτε αλλαγή γύρω μου. Πόσο ακόμα θα σε γουστάρω μέχρι θανάτου και δε θα μπορώ να το φωνάξω? Πόσα ακόμη πράγματα έχω να πω και ποτέ δε θα μάθεις?


Μη μ' αφήσεις ακόμη......... Είναι νωρίς.......






Υ.Γ Θα κοιμηθώ και ίσως αύριο όλα να' ναι αλλιώς [μακάρι να' ναι έστω και λίγο αλλιώς]











[μέσα μου σε κρατώ λες κι είσαι κάτι σωστό]

ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΚΑΡΜΠΟΝ

Ψάξε, ψάξε βαθιά. Κάτι να σου θυμίζει το παιδί που ήσουν. 20 χρονών και με αποκαλούν ακόμα μικρή. Κι έχω προλάβει να γνωρίσω όλους όσους ήθελα (την τελευταία χθες) και πρέπει να βρω έναν τρόπο να εξηγήσω πόσο λάθος είναι να με λένε μικρή.

 Αυτή τη στιγμή νιώθω περίεργα. Ερωτευμένη μ' εκείνον που δε θα έχω ποτέ γιατί ανήκει αλλού και με το νόμο. Και ως γνωστόν εγώ δεν είναι να τα βάζω με τους νόμους γιατί πάντοτε καταλήγω στο γνωστό κελί καταδικασμένη σε ισόβια στη νιοστή. Παράλληλα ερωτεύτηκα ξανά σήμερα αυτόν τον άντρα που δεν ξέρω τι μου κάνει και μπορώ να φαίνομαι απέναντι του τόσο σοβαρό και κατασταλαγμένο άτομο. Αν και πλατωνικός ο συγκεκριμένος έρωτας, για να τον κερδίσω πρέπει να δείχνω έτσι, εγκρατής, αξιοπρεπής, "όχι σαν τις άλλες". Και καλά τα' χω καταφέρει μέχρι τώρα. Ελπίζω μόνο να μη γίνει το μπαμ και τρέχουν όλοι ποιος θα πρωτοπρολάβει να μαζέψει τα περισσότερα κομμάτια του σκασμένου μπαλονιού, της Αξιοπρέπειας-Φούσκας. Νιώθω επιπλέον δέος, συγκίνηση, ακόμα και τρόμο που κατάφερα να γνωρίσω την τελευταία από τις μεγάλες μου "θεότητες", τη Λίνα. Και το "Λίνα" όχι από οικειότητα, από την απαίτηση να καταλάβουν όλοι σε ποια αναφέρομαι χωρίς να χρειαστεί να δώσω περεταίρω πληροφορίες. Όποιος κοιτάζει γύρω του με απορία και αναρωτιέται, απλά στη ζωή του δε γνώρισε τίποτα. Χωρίς Λίνα δεν έχεις γευτεί, αγάπη μου, ούτε ψίχουλο απ' την πραγματική ζωή. Δεν πα να έτυχες όλων των τιμών, δεν πα να σύρθηκες σε χίλιους δρόμους, τίποτα δε χτυπάει στις φλέβες όπως οι λέξεις της. 


 Αισθάνομαι φυσικά πολύ παράξενα.. Στα μόλις 20 μου έχω μιλήσει με όσους θεωρώ σπουδαίους. Όχι σπουδαίους στα χαρτιά. Σπουδαίους για την ψυχή μου. Η Ελένη, η Γιώτα, ο Κώστας, η Ανδριάνα, ο Γιάννης, η Αθηνά, ο Νίκος, ο Δημήτρης, ο Ισαάκ, η Μελίνα, o Πέτρος η άλλη Ελένη και τώρα πια και η Λίνα αποτελούν ένα σύνολο ανθρώπων που, καθένας με τον τρόπο του, έχουν συντελέσει σ' αυτό που είμαι. Καλό, κακό, στραβό, ανάποδο. Αυτό είμαι και το χρωστάω σ' εκείνους. 


 Κοιτάζω το ταβάνι και προσπαθώ να συμμαζέψω τις σκέψεις μου. Τα "ευχαριστώ" ξεχειλίζουν από παντού. "Ευχαριστώ" για εκείνους μα και για τον εαυτό μου κυρίως που κυνήγησα ό, τι σήμαινε πολλά για μένα. Δεν έχω να αποδώσω ευχαριστήρια σε καμία τύχη. Οι άνθρωποι αυτοί δε "βρέθηκαν" στο δρόμο μου από κάποια "μοίρα" ή "πεπρωμένο". Φρόντισα εγώ ώστε να περπατήσω στο δικό τους. Από ένστικτο μάλλον. Ένστικτο επιβίωσης γιατί πώς να ζήσω χωρίς να' χω αντικρύσει ποτέ μου από κοντά τους Ήρωές μου?

 Ξέρω πολύ καλά πως το συγκεκριμένο κείμενο ελάχιστους θα αγγίξει. Κι αυτό ακόμη, αμφίβολο είναι. Δε με απασχολεί ιδιαιτέρως. Σήμερα "έκλεισε" ο κύκλος των γνωριμιών που θα με θεωρούσα αποτυχημένη αν πέθαινα συνειδητοποιώντας ότι δεν έχω κάνει. 


 Χαρά λοιπόν, και έρωτα (δύο ειδών μάλιστα) νιώθω και πέφτω για ύπνο σίγουρη πια ότι είμαι ευλογημένη. Όχι από το Θεό, ούτε από την τύχη μα απ' τις ίδιες μου τις επιθυμίες που τόσο με σπρώχνουν ώστε να τις μετατρέπω σε πραγματικότητα. 

ΠΕΡΙ ΑΜΟΙΒΑΙΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΙΠΟΝ! Υπάρχει αμοιβαίος έρωτας. Υπάρχει αυτό το "10 δίνω-10 παίρνω".. Υπάρχει η "σωστή στιγμή" συνδυασμένη με το "σωστό άνθρωπο".. Υπάρχουν νεράιδες και πρίγκιπες που κλέβουν τις καρδιές τους. Υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν "εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί" και "έφτανε να χαμογελάς, να σε κοιτάζω όταν ξυπνάς" και το εννοούν! Που ξυπνούν μαζί και όχι χωριστά. Άνθρωποι που οι ζωές τους λες και αποφάσισαν ότι "φτάνει πια με τις δοκιμασίες" και επιτέλους αφέθηκαν να συναντήσουν η μία την άλλη. 

Μπορεί να μην το νιώθω μέσα μου όμως το βλέπω! Να! Εδώ! Μπροστά στα μάτια μου και χαίρομαι τόσο πολύ που τελικά πάντα σ' αυτόν τον κόσμο θα μένει μια τόση δα γωνίτσα για να φωλιάζει το παραμύθι. Μπορώ κι εγώ να υπάρξω χαρούμενη όταν βλέπω τόση δύναμη στα μάτια ενός ανθρώπου που αγαπώ τόσο πολύ. Για μια στιγμή νιώθω ν' ανάβει πάλι εκείνη η φλογίτσα που σιγόκαιγε και μου λεγε πως θα' ρθει και η στιγμή η δική μου. Ξέρω όμως πως το σημείωμα αυτό δεν αφορά σ' εμένα αλλά σε κάποιους άλλους. Δυο ανθρώπους που βρέθηκαν στην ίδια ευθεία. Που, όπως μου είπε κι αυτή, "είναι ερωτευμένοι και ταυτοχρόνως τόσο ελεύθεροι".. Κι αυτό δεν είναι, πράγματι, το ζητούμενο? Να μπορείς να λες αυτό που νιώθεις χωρίς το φόβο της Άνισης αγάπης?


Μυστική συνταγή? Δεν την έχω.. Μου το ευχήθηκε όμως. Να το βρω κι εγώ κάποια στιγμή αυτό που θα μπορώ δίπλα του να υπάρχω ως ο εαυτός μου.. 


"Γιαβρί μου, σου δίνω ακόμα 3 χρόνια περιθώριο.." είπε και μου 'κλεισε το μάτι πιο συνωμοτικά από ποτέ.. Πιο ευτυχισμένη από ποτέ.. 

μενω μες στο λαθος μου να ζω..

παλι 6 η ωρα.. παλι γραφω γραφω γραφω.. δεν ξερω γιατι.. σημερα σα να καταλαβα οτι δεν εχει νοημα.. οτι εχεις παρει τις αποφασεις σου.. στ' αληθεια δεν ξερω γιατι γραφω ακομα.. δεν μπορω να σε εχω μα πιο πολυ δεν μπορω να μη σε εχω.. νοημα μηδεν, ουδετερες κινησεις, αδιαφορες κι αυριο θα ξυπνησω και θα αναρωτιεμαι τι εγραψα.. 
κουλουριαζομαι στον εαυτο μου, κλεινω σφιχτα τα ματια μου και φωναζω απο μεσα μου "φυγε", "φυγε", "φυγε".. δεν εχω καταλαβει σε ποιον το φωναζω ακριβως.. στην εμμονη μου μαλλον.. 
μπηκα σπιτι πριν λιγα λεπτα και το μονο που υπαρχει στο μυαλο μου ειναι ποτε θα σε ξαναδω.. και ξαφνικα συνειδητοποιω ποσο λιγη σημασια εχει.. τωρα που πια δε θες.. τωρα που μπορεις να με ξεχνας και να ζεις, ή μαλλον που μπορεις να μη με θυμασαι..... τι σημασια εχει ποτε θα σε ξαναδω? 
και σημερα ησουν τοσο ομορφος.. οσο ποτε, νομιζω.. ελαμπες. αληθεια.. αν και σκεπτικος ήσουν τοσο.........."εγω" οπως θελω να ειμαι.. 
[μονο μη μου πεις οτι μετανιωσες..]
θελω να σε "κοψω" αλλα δε γινεται.. και μακαρι σημερα να μην ειχα ερθει.. το μετανιωνω εκατο φορες και εκατον μια θα ξερω οτι δεν μπορουσα να κανω αλλιως.. 
ποσα ακομα ξημερωματα θα με βρουν ετσι? ποσα? 
νοημα κανενα και χαραζει.. και δικαιωμα δεν εχω πια να σ' αγαπω.. 

μουρη μου σπασμενη..

γραφω εδω γιατι θα μπεις μονο με την ελευθερη βουληση σου (αν μπεις ποτε) και δε θα το δαβασεις μονο και μονο επειδη εξαναγκαζεσαι για να φυγει αυτο το "1" απο το "inbox" σου στο fb. [ασε που ετσι "γλιτωνω" και απο πολλες κατηγοριες στις οποιες ουτως ή αλλως θα με υποβαλλεις αλλα τουλαχιστον δε θα τις εχω προκαλεσει ουτε εν αγνοια μου]


λοιπον, εσυ τελικα ησουν αλλο ενα "ή ολα ή τιποτα".. δηλαδη ή να καουμε ή να τη σβησουμε τη φωτια.. το να ειμαστε και οι δυο σε μια αποσταση ασφαλειας και απλα να ζεσταινομαστε δεν παιζει σαν ενδεχομενο.. λιγο "αδικο" μου φαινεται αλλα οφειλω να το σεβαστω ως επιλογη σου.
ωστοσο αυτο που δεν καταλαβα ειναι ποια "συμφωνια" να μη σπασουμε ακριβως.. μαλλον εννοεις το "νομο" που εθεσες κι εγω απλα δεχτηκα.. γιατι οταν ειπα "ας το αφησουμε" δεν εννοουσα να κοψουμε και την καλημερα..


και φυσικα δεν εννοουσα οτι δε σε γουσταρω (ουτε οτι σε γουσταρω ομως, αυτο δεν μπορεις να χωνεψεις, οτι ΑΠΛΑ  δε σε βλεπω ετσι.. δε σε προσεγγιζω οπως εκεινον γι' αυτο και ουτε δε σε γουσταρω, ουτε σε γουσταρω)..


και δεν πρεπει σωνει και ντε αναμεσα σε 2 ανθρωπους απ' ολα τα συναισθηματα να επικρατει ο ερωτισμος. μπορει να πλαναται στην ατμοσφαιρα αλλά να υπαρχουν άλλα ουσιαστικοτερα πραγματα που δε θα τον αφησουν να κυριαρχησει.. σ' αυτα τα "άλλα" και "ουσιαστικοτερα" ηλπιζα μ' εσενα.. στο οτι θα ειχα εναν ανθρωπο να συζητω που θα του μιλαω και δε θα κοιταζει σα χαμμενος τον ουρανο να δει απο που του ηρθε η κεραμμυδα καθε φορα που αποκαλυπτω μια απο τις "αρρωστες" πτυχες μου.. και ειναι ΑΔΙΚΟ να παρατας καποιον στη μεση ενος πουθενα που μονο εσυ μπορουσες να  καταλαβεις μονο και μονο επειδη δε σκεφτεστε με τον ιδιο τροπο..


ενταξει, το καταλαβα.. μεγαλοπρεπως και παλι.. ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ..

(κατι ξεχασμενο που ξεθαψα..)

έκατσα και στα είπα όλα αυτά θέλοντας στην ουσια να σου πω, όχι ότι ήσουν ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια της ζωής μου, αλλά το ένα και μοναδικό που πριν και μετά απ' αυτό για μένα δεν υπάρχει τίποτα..


κι έφυγες.. κι από τότε κι εγώ ένα τίποτα είμαι.. νιώθω τίποτα και αναπνέω τίποτα για να μπορώ να διατηρώ τη μηδαμινή μου παρουσία χωρίς εσένα. Αέρας κοπανιστός λέγεται στην καθημερινή.. κι εγώ σαν κενό αέρος ανάμεσα στους αέρηδες που σε πηγαινοέφερναν στη ζωή μου..


αυτά ήθελα να πω και όχι το ψέμα που έγραψα. κι ήταν το πρώτο που σού είπα. και μου έχεις δώσει άπειρες φορές στο παρελθόν τους λόγους για να το κάνω. και μου τους ξανάδωσες με την τωρινή σου απάντηση.


όποια ασπίδα κι αν βάζεις μπροστά σου εγώ τη διαπερνώ. γιατί για μένα ούτε ήρωας είσαι ούτε αλάνθαστος. και τις δήθεν καλοσύνες και μεγαλοψυχίες σου στ' αρχίδια μου τις γράφω, μα δεν μπορώ να μη σ' αγαπώ κι αυτό με σκοτώνει..

τα playmobil μου είν' εξ' αιτίας μου κουτσά..

Είναι δυνατόν να έχεις στολίσει από τώρα δέντρο για τα Χριστούγεννα?

Γιατί τόσο νωρίς? Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια, μου έχει διαφύγει να σου πω δύο βασικά πράγματα. 1ον ότι γενικότερα με τα Χριστούγεννα έχω ένα θέμα. Όλοι χαίρονται κι εγώ χτυπιέμαι ένα πράγμα. Συνήθως επειδή όόόόόόόόλα αυτά τα χρωματιστά φωτάκια μου θυμίζουν το σκοτάδι στο οποίο ζουν όσα αγαπώ και όόόόόόόλα αυτά τα καμπανάκια/χαζοτράγουδα/κάλαντα κτλ, τη σιωπή που πάντα ξάγρυπνη με περιμένει σπίτι να γυρίσω. Το 2ο δε θα στο πω ακόμα-ίσως και ποτέ.

Από τότε που με θυμάμαι να εύχομαι ουσιώδη πράγματα, μία ευχή τριγυρίζει στο μυαλό μου κάθε χρόνο αυτές τις μέρες: να μη με βρουν μόνη τα Χριστούγεννα. Φυσικά θα μου' ταν εύκολη μια τυπική σχέση, πάλι όμως μόνη θα ήμουν. Οι τρύπες της μοναξιάς, βλέπεις, μπαλώνονται μόνο με την κατάλληλη κλωστή, όχι με οποιαδήποτε χωράει να περάσει απ' το κεφαλάκι της βελόνας. Θέλω μια φορά κι εγώ, μία, να ζήσω μέσα σ' όλη αυτή τη μαγεία που τόσο κόσμο βλέπω να συνεπαίρνει κι εμένα δε μου καίγεται καρφί. Μια φορά να πιω ζεστή σοκολάτα σ' ένα γωνιακό καφέ και μετά να φιληθώ κάτω απ' το γκι για να μου πάει καλά η χρονιά.

Τα λέω σ' εσένα επειδή ξέρεις και ξέρω ότι όλα αυτά είναι σενάρια από παραμύθια. Επειδή έχεις νιώσει ότι αρκούμαι στα λίγα και βρίσκω ουσία στα πιο μικρά. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι δε μου λείπεις.. Ή ότι δε λυπάμαι που δεν μπορώ να ζήσω ούτε μια στιγμή στην πιο απόμερη γωνιά του παραμυθιακού καφε μαζί σου.

Μου' χες πει ότι μπορώ τα πάντα αν τα θελήσω. Δεν ισχύει. Και μη βιαστείς να φέρεις αντίλογο. Αλήθεια, δεν ισχύει. Ξέρεις γιατί? Γιατί τα πάντα δεν τα θέλω.. Ή καλύτερα πες ότι τα δικά μου "πάντα" δεν είναι παρά μια στιγμή σιωπής κοιτώντας τα μάτια σου. Κι αυτό, όσο κι αν το θελήσω, δε θα μπορέσω ποτέ να το έχω δικό μου. Πίσω από το βλέμμα σου πάντα θα βρίσκεται η σκέψη σου, άρα κι εκείνη.. Δε ζηλεύω, ίσως επειδή τελικά συνειδητοποιώ ότι απέναντί μου είσαι πιο ειλικρινής απ' ότι απέναντι της. Κι αυτό μου αρκεί για να μην τη ζηλεύω.

Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι κάποια πράγματα κι αυτά τα Χριστούγεννα θα μείνουν ακριβώς όπως τ' αστέρια στο βραδινό ουρανό, άπιαστα.

ξημερωματα Παρασκευης και 13! ωρα 05:07

Συγγνωμη μονο θελω να σου πω, που αυριο θα βγω με καποιον που δεν ειμαι ερωτευμενη. Με καποιον που καποτε μου ειχε κινησει το ενδιαφερον κι ομως αυτη τη στιγμη σπαω το κεφαλι μου να καταλαβω γιατι δεχτηκα να βγω μαζι του. Τελος παντων, ολο ενοχες με γεμιζει αυτο. Ενοχες απεναντι στον εαυτο μου κυριως, που χωρις εσενα ειναι καποιος αλλος, καποιος "οχι εγω". Ενοχες κι απεναντι σου που ισως αυτη τη στιγμη να εχω τρυπωσει αθορυβα σε καποιο ονειρο σου, ή στη σκεψη σου αν εισαι ακομα ξυπνιος και κοιταζεις παθητικα Telemarketing. Να ξερεις οτι θα σε σκεφτομαι και θα 'σαι στο μυαλο μου καθε λεπτο που αυτος θα καθεται διπλα μου, στη θεση που μονο εσυ θα γεμιζες. Συγγνωμη για την προσπαθεια που θα κανω να παω μισο βημα πιο κει (και δε λεω πιο μπροστα, γιατι στο μπροστα παντα εσενα διακρινω) κι ας ξερω πως θα αποτυχει. Μπορει και μονο που θα βγω απ' το σπιτι να την ξανααρπαξω και να ξαναμπουκωσει η μυτη μου. Κι ετσι αν καποιο πρωι ξυπνησεις και σου' ρθει να με παρεις, θα με ακουσεις οπως σ' αρεσει..

Ειμαι κοντα σου με τον πιο σιωπηλο τροπο που θα μπορουσε ενας ανθρωπος να υπαρξει διπλα σ' εναν αλλο..

στιγμες απολυτης ειλικρινιας (ή σκεψεις γυναικειες χωρις επεξεργασια)

Τις μισω τις Κυριακες. Ειναι μουντες και μαυρες. Και μου θυμιζουν, κυριως μου ΘΥΜΙΖΟΥΝ. Σκεφτομαι ποσο μου λειπεις και μονη μου παρηγορια ειναι μια ακομη επιδρομη στο ψυγειο. Γελας, ε? Καθολου αστειο δεν ειναι.
 Καταβροχθιζω ενα κομματι κεϊκ χωρις να πειναω, χωρις καν καποιο ιχνος λιγουρας. Και τρωω με μανια σαν να πιστευω πως μπουκια-μπουκια ερχομαι κοντα σου. Γυναικειος τροπος σκεψης και ποτε δε θα τον καταλαβεις, ισως καλυτερα κι ολας. Σαν να θελω να ξεχειλωνομαι. Να γινω "καπως". "Ετσι" που δε θα σου αρεσω πια, που τιποτα δε θα σου φερνει στο μυαλο το κοριτσι στο οποιο εδωσες το τριανταφυλλο εκεινο το βραδυ. Τις Κυριακες τις απεχθανομαι για πολλους λογους. Συνηθως γιατι ψαχνω τροπους να μεινω μονη μου μα δε λενε κι αυτες να ξεκουμπιστουν απο δω μεσα. Προσπαθω με ενα καρο ανοητα επιχειρηματα να τις πεισω για τον Τελειο καιρο που εχει εξω-ακομη κι οταν βρεχει ακαταπαυστα- και για το ποσο χαζο ειναι τετοια μερα να μη βγαινουν για μια βολτα, αφηνοντας φυσικα να πεσει κατω το γεγονος οτι εγω απ' το πρωι κυκλοφορω στο σπιτι με τις πυτζαμες αγκαλια με την κουβερτα μου. Η μια εχει και "γκομενο" (τι ασχημη λεξη). Τρια χρονια τωρα. Ε, ας παει και κατι "σωστα" σε μια απο τις τρεις μας. Η αλλη προσπαθει, δε λεω. Μα πονεσε πολυ και τωρα δυσκολευεται. Εγω τι φταιω ομως? Γιατι δε φευγουν δυο ωρες να βρω κι εγω την ησυχια μου ή μαλλον τη φασαρια μου απ την εκκωφαντικη μουσικη που θα ακουσω με τ' ακουστικα-κλεισμενη στο δικο μου κοσμο- ψαχνοντας κατι να με τραβηξει μακρια απο τις σκεψεις μου. Μα εισαι σ' ολα και ξερω οτι δεν κανω καλα που στο λεω. Ξετυλιγω ολο ενοχη το περιτυλιγμα μιας Κinder Bueno. Την κοιταζω με μια ψευτικη λαχταρα και τη δαγκωνω-με περισσοτερη ενοχη. Καταπινω. Στεκεται για κλασματα δευτερολεπτου στο λαιμο μου και υστερα συνεχιζει την καθοδικη της πορεια υπενθυμιζοντας μου ολα οσα δεν μπορω να χωνεψω κι ομως αναγκαζομαι να το κανω. Πιο πολυ εμενα μισω, περισσοτερο κι απο τις Κυριακες. Με μισω γιατι δεν τις μισουσα αρκετα τοτε ωστε να μην ερθω στην Πατρα. Μια χουφτα σκονη ειναι ολα κι εμεις ψαχνουμε τροπους να μη σκορπισουμε στον ανεμο. Δεν πρεπει να στα λεω αυτα μα ζητησες να τα μαθαινεις και πώς να σου πω "οχι" στο οτιδηποτε? (Πώς?)
 Πρεπει να αδυνατισω, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΔΥΝΑΤΙΣΩ φωναζω στον εαυτο μου καθως ψαχνω απεγνωσμενα στα ντουλαπια να βρω ενα πακετο μπισκοτα που ειχα κρυψει. Αυτοκαταστροφη κατω απο πληρη αυτεπιγνωση αποκαλειται και δεν ξερω πως τα καταφερα αλλα διαπρεπω στο συγκεκριμενο τομεα. Βαζω μουσικη. Στιγμιαια οι ενοχες εξαφανιζονται. Επανερχονται μολις εχω καταπιει την πρωτη μπουκια. Σηκωνομαι απ' την καρεκλα, χορευω για λιγο με το μισο μπισκοτο στο χερι κι υστερα..... Υστερα κλαματα.. Χτυπαω με το αριστερο μου χερι το δεξι για να πεσει κατω το μπισκοτο. Ξερω πως οσο γλυκο κι αν ειναι, τα χειλη σου δεν τα φτανει. Βγαινω στο μπαλκονι και πεταω ολο το κουτι κατω στο δρομο. Κατεβαινω κι εγω απο την πολυκατοικια. Αρχιζω μανιωδως να χοροπηδαω πανω στο κουτι. Νιωθω τη συγκεκριμενη "γη" κατω απ' τα ποδια μου να θρυμματιζεται. Χιλιαδες κοκκοι μπισκοτου, απειροελαχιστα υποκατάστατά σου ειναι πια ενα με την ασφαλτο. Αν ησουν εδω θα μ' εβλεπες με μουτζουρωμενα ματια απ' την ξεθωριασμενη μασκαρα να σε κοιτω και να σου λεω πως ολο αυτο δεν ειναι παρα ενα παραμυθι που σκαρφιστηκα για να σου εξηγησω ποσο θα' θελα το βραδυ πριν κοιμηθω να μην καληνυχτιζα τη φωτογραφια σου στον τοιχο.
 Εχεις νιωσει ποτε λιγο παραφωνες τις χορδες του βιολιου? Εχεις αισθανθει ποτε πως κατι δεν παει καλα οταν κρατας το δοξαρι? Καπως ετσι ειναι κι εμενα η καθε στιγμη που μονο σε σκεφτομαι και τιποτ' αλλο (γιατι δεν μπορω).
 Σταζουν τα χρωματα ενα-ενα στις γκριζες Κυριακες οποτε σκεφτομαι ποσο σε θυμιζουν-εστω ονοματικα. Και ξαφνικα ολα αποκτουν αλλο νοημα. Αρχιζω να ελπιζω πως καπου μεσα στη φωτογραφια που σου εδωσα στο καδρο, βλεπεις που και που κι εμενα. Κι ας ειναι ασπρομαυρη, το χαμογελο σου τη φωτιζει τοσο που το μαυρο λες κι εξαφανιζεται για να μεινει μονο φως. Τοτε χαμογελαω λιγο. Κοιταζω στον καθρεφτη την κοιλιτσα μου που μπορει να μην ειναι επιπεδη αλλα ουτως η αλλως παντα απωθητικες τις εβρισκες ολες αυτες με τα "τελεια" σωματα. Κλεινω το ματι συνομωτικα στον εαυτο μου (μιας και δεν εισαι εσυ εδω) και μ' ενα μικρο-σχεδον αθορυβο- αναστεναγμο ευτυχιας, ανοιγω το καλαθακι των σκουπιδιων και πεταω ενα σακουλακι Amaretti.. Μαζι με το περιεχομενο. Αφου με περιεχεις και σε περιεχω. Ολα τ' αλλα περισσευουν.......

ας μην 3ημερωνε ποτε..

Μετα απο 2μιση ωρες αγωνιας 3απλωνω επιτελους ηρεμη στο κρεβατι μου. Περιττο να κα9ομαι να σου αναλυω τι προηγη9ηκε γιατι εκνευριζομαι κι ολας και δε μου παει. Τελος παντων, το 9εμα ειναι οτι λυση βρε9ηκε, ή μαλλον τη βρηκα (γιατι οπως ε3' αρχης σου ειπα, μ' εσενα δεν ειχα και ποτε πολλες επιλογες..).
 Ξερεις ειχα καιρο να βγω ε3ω και να νιω9ω οτι ολοι με κοιτανε σαν να βλεπουν στο κουτελο μου την επιγραφη "ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ". Ειναι περιεργο που στην ουσια εισαι κατι που ποτε δε 9α εχω αγγι3ει πραγματικα. Θα' σαι κατι σαν τη σκεψη που 3εφυγε απο το μολυβι. Σαν το στιγμιαιο σκοταδι αναμεσα στο κοκκινο και το πρασινο φαναρι. Καπου εκει στη διασταυρωση Βουλιαγμενης κ Αγ. Δημητριου- τι συμπτωση κι αυτη..
 Οπως και να' χει δεν 3εχνω. Το' γραψα και κατω απο εκεινο το βιντεακι στο youtube. Θυμαμαι. Κι εγω κι αυτο το σφραγισμενο-ακομα- κουτακι Coca-Cola light που βρισκεται τωρα διπλα μου μαζι με το τριαννταφυλλο. Το κουτακι εκεινο που μου εφερες στο δωματιο στη Θεσσαλονικη για να "μην τη βγαλουμε ετσι"..
 Κα9ε τρεις και λιγο κοιταζω προσεκτικα τις παλαμες μου. Παρατηρω τη "γραμμη της καριερας" μου. Αυτη που τοσο χαριτωμενα μου ειπες οτι πηγαινει προς τα πανω γιατι "πηγαινει κατα διαολου". Και τελικα αρχιζω να πιστευω πως αυτη η γραμμη δε δειχνει παρα μια μικρη οψη μονο της καρδιας μου. Λοιπον τωρα πια, που τα' χουμε ζησει ολα και με το νομο, εχω να πω οτι εισαι μια απο τις πιο σωστες αποφασεις της ζωης μου οσο κι αν στα μυαλα καποιων μοιαζεις λαν9ασμενη. Ειναι ανιδεοι. Ειναι σαν αυτους που προχ9ες στο Καζινο κα9ονταν απεναντι μας και κοιτουσαν αποβλακωμενοι τα κινητα τους την ωρα ακριβως που εμεις κοιτουσαμε ο ενας τον αλλο. Και με ακουμπουσες εκεινη τη στιγμη, το 9υμαμαι. Νιω9ω τα χερια σου ακομη. Αλη9εια, μ' αυτα τα χερια τι 9α κανω? Τι 9α κανω που μονο στη σκεψη τους ανατριχιαζω? Αποφασισα να 3εκινησω και μια συλλογη φωτογραφιων με 9εμα τα χερια. Φυσικα 9α εισαι το καλυτερο μου, ό,τι πιο ωραιο 9α υπαρχει μεσα στη συλλογη αυτη. Πιο πολυ γιατι αποτελεσες την εμπνευση της.
 Δεν 3ερω γιατι αποφασισα να γραψω σημερα. Ολο βλακειες μου βγαινουν και τα παραταω γιατι νυστα3α. Και γιατι 9ελω πριν κοιμη9ω να προλαβω να 9υμη9ω για λιγο την προχ9εσινη αισ9ηση της ανασας σου στο λαιμο μου.. Τη 9υμαμαι..

πιστευω και ΘΑ!

Σπασμοί μιας νύχτας. Επιθυμίες, όνειρα τόσων μηνών. Ταξιδεύω αντίθετα απ' τη φορά του τρένου, να τα βλέπω όλα να απομακρύνονται ενώ στην πραγματικότητα εγώ φεύγω απ' αυτά. Να κοιτώ τι μένει πίσω. Κι αυτή τη φορά πίσω δε μένει κανείς απ' τους δυο μας. Μόνο οι στιγμές. Είμαστε δυο νότες που χρειάστηκε να βγούμε απ' την Αθήνα για να βρεθούμε-έστω και λίγο- στην ίδια παρτιτούρα.
 Και μ' εσένα τίποτα άσχημο δε μου φαίνεται. Ούτε καν τα πραγματικά δύσκολα που μας χωρίζουν γιατί ταιριάζουμε και δεν ανησυχώ για μας. Πιο πολύ αμφιβάλλω για το αν θα βγει ο ήλιος αύριο παρά για το αν θα ξαναβρεθούμε. Τόση σιγουριά έχω κι ας τη θεωρήσεις ανόητη. Και αυτή και εμένα-περισσότερο- που δε χρειάστηκα παρά λίγες στιγμές για να εντοπίσω πίσω από την "ομοφυλοφιλία" σου τον πιο αρσενικό άντρα που γώρισα ποτέ. Που με κάνει ελεύθερη, να μην ντρέπομαι γι' αυτό που είμαι. Ούτε καν γι'αυτά που κάνω όταν μένουμε οι δυο μας που τα' βλεπα στη Lolita και κοκκίνιζα μόνο στην ιδέα. Τριγυρνώ βράδυ στη γειτονιά μου κι ακούω μουσικές. Βλέπω γύρω μου σκιές- "φαντάσματα" θα 'λεγα αλλά θα με πεις "παιδί" , που δεν είμαι- και μου φαίνονται όλα τόσο πιθανά, τόσο ενδεχόμενα να συμβουν. Μουσικές πάλι. Ατελείωτες μελωδίες και ψάχνω μέσα τους να εντοπίσω το Σολ. Ξεκινώ τότε να μουρμουρίζω ψιθυριστά σχεδόν τη γνώριμη εκείνη εισαγωγή των "..Σιωπων". Σολ, μετά κάτι με παρεστιγμένο κι ύστερα εκείνο το τρίηχο που κάποιο λάθος είχε κάνει αυτός ο φίλος μου και όταν το είδες γραμμένο στο περιτύλιγμα μου είπες με μια αθώα υπεροψία "ερασιτέχνης, ε?".
                                   
 Και δεν ξεχνώ στιγμή και λέξη από εκείνο το βράδυ γιατί ήταν όλα τόσο όμορφα, τόσο ιδανικά. Το τριαντάφυλλό σου εδώ! Πιστό, πάντα δίπλα στο κρεβάτι μου, μέρα νύχτα. Μήνες τώρα. Ούτε πέταλο δεν έχει πέσει. Αμάδητος έρωτας ο δικός μας, ξεχωριστός! Πες με ονειροπόλα. Τουλάχιστον πετάω..!

Μια βδομάδα ακριβώς μετά έκανα πάλι την ίδια διαδρομή.. πέρασα ξανά από το «δρόμο με τα φωτάκια».. εκεί που μου ‘χες ζητήσει να κρατήσω λίγο το τιμόνι για να μπορέσεις να βγάλεις την μπλούζα σου.. Mωρό μου!! Μεγάλωσες.. έχεις και αμάξι τώρα.. τίποτα δε σε κρατάει.. έχεις και αμάξι και τι απίστευτο, έχω μπει και μέσα! Δυο χρόνια μετά βρέθηκα πάλι σ’ ένα δικό σου χώρο.. δεν τελειώνουμε.. βασανιστικό πια μα δεν τελειώνουμε.. δε με νοιάζεις όσο τότε.. πήρες και αμάξι τώρα.. ποιος σε πιάνει.. όσο απίθανο κι αν σου φαίνεται πάλι τα λεπτά μετρούσα όσο ήμαστε μαζί.. από συνήθεια ίσως.. δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έφτασα σπίτι και σε βρήκα από κάτω να με περιμένεις.. πήρες και αμάξι τώρα.. και έχω μπει και μέσα! Η ίδια μυρωδιά.. μετά από τόσα χρόνια.. πλημμύρισε το σώμα μου ολόκληρο.. μου ξύπνησε νεκρωμένα κύτταρα.. κι όμως, είμαι τόσο διαφορετική πια.. κι όμως, νιώθω τόσο λιγότερα για σένα από τότε.. ωστόσο, ένα πράγμα, η μαγεία που κουβαλάς ήταν ακόμη εκεί.. καθόταν δίπλα μου σ’ όλη τη διαδρομή.. και στην επιστροφή φυσικά-κυρίως στην επιστροφή.. απέκτησες και αμάξι πια.. θα έρθεις ξανά να με πάρεις..? ξέρεις τι? Είναι που το να μη σε ξαναδώ μέχρι να πεθάνω φαντάζει φριχτό στο μικρό μυαλό μου.. είναι που το να μην ξαναμυρίσω τα ρούχα σου, μυρίζει σα θάνατος.. είναι που καθώς έβγαζα τη ζακέτα που μου’ δωσες για να μην κρυώνω, μια κλωστούλα πιάστηκε στο δαχτυλίδι μου και θέλω να σου τη φτιάξω.. είναι όλα αυτά που ήθελα να προλάβω να ζήσω μαζί σου και που πια δεν τα θέλω αλλά δεν τα μίσησα και τόσο ώστε να τα κλείσω σ’ ένα κουτί.. πες ότι τώρα πια ξέρω τι είσαι.. ότι το αποδέχτηκα, προφανώς γιατί δεν μπορώ να το αλλάξω και στην τελική γιατί αυτό αγάπησα.. αυτό το αίνιγμα που είσαι και που ποτέ δε θα λύσω.. πλέον δεν είναι και ο στόχος μου αυτός.. που και που θέλω να δραπετεύω όμως.. να βγαίνω λίγο από την καθημερινότητά μου.. να «κλέβω» λίγο χρόνο μαζί σου.. έτσι, για το γαμώτο.. έχεις και αμάξι τώρα κι έτσι η ώρα δε θα είναι ποτέ περασμένη για να βρεθούμε.. δεν ξέρω αν το είπα, έχω μπει και μέσα..! και πριν προλάβω να μπω έπρεπε κι όλας να κατέβω..


Κράτησα, να ξέρεις, για λίγο και την τύχη μας στα χέρια μου.. πριν από δύο χρόνια θα’ στριβα το τιμόνι και θα μας έριχνα πάνω σε κάποιον τοίχο.. τώρα που μπορούσα, που ήμαστε μόνο οι δυο μας, δεν το έκανα..

.

Γιατί πάντα μιαν ανάσα πριν την απελευθέρωσή μου..? ΓΙΑΤΙ..?

θα με πηγαινες μια βολτα..?

3ereis kati? telika s' agapaw akomh perissotero ap' oso nomiza.. se noiazomai perissotero ap' oso nomiza.. kai to katalavainw oxi tis wres kai tis meres pou eimai makria sou, alla tis liges stigmes pou pername mazi.. ekeines tis wres pou niw8w na anapnew pragmatika.. vevaia kati stigmes san afthn edw twra, h apousia sou einai pragmatika anypoforh.. niw8w pali afth th syrriknwsh.. th dikh mou, tou dwmatiou, tou xronou.. to mono pou megalwnei tous teleftaious mhnes einai einai afto pou ais8anomai.. me fovizei.. pio poly omws fovamai to "epomeno lepto".. afto to toso da lepto mesa sto opoio mporei na alla3oun ola.. einai poly para3eno na niw8eis oti h zwh sou kremetai apo mia le3h tou allou.. apo ena xamogelo h apo to adiaforo vlemma tou.. ola ekei isorropoun.. sthn anamonh gia to "nai" h to "oxi".. kai perimeneis.. perimeneis.. perimeneis.. mesa sou dialyesai san kyvos zaxarenias agaphs s' ena flitzani dakrya.. dialyesai.. omws de milas.. kai de milas elpizontas sto akousma tou "nai".. aftou tou "nai" pou toso 8a se dikaiwsei.. toso sou a3izei.. elpizeis sthn epiviwsh tou mesa sto plh8os twn "oxi" pou fainontai pro8yma na se kataspara3oun.. na roufh3oun mexri kai thn teleftaia stagona zwhs pou pou exeis mesa sou.. to "oxi" san ekdoxh den antexeis na to skeftesai.. mono sthn ypopsia tou trelainesai.. skeftesai oti to sympa8htiko afto 18xrono koritsi kindynevei na metatrapei se ena plasma ka8hlwmeno xwris logo ypar3hs.. se 8livei to gegonos oti enw gnwrises toso kosmo, enw ezhses tosa polla, h zwh sou e3artatai apo enan mono an8rwpo.. sthn prospa8eia sou na krath8eis, na ante3eis mexri thn wra ths apofashs, xaneis akomh kai ton idio sou ton eafto.. den einai liges oi fores pou me syllamvanw sthn akrh tou krevatiou mou koulouriasmenh na tremw.. mou 8ymizw kati psyxika arrwstous se idrymata pou vlepoume stis tainies.. oso asteio ki an akougetai otan to niw8eis de gelas ka8olou.. araia kai pou erxontai kai oi gnwstoi "episkeptes".. oi parais8hseis.. pou nomizeis oti o allos ka8etai dipla sou.. pou aplwneis to xeri sou.. na aggi3eis ligo to xeri tou.. ta shmadia sto proswpo tou.. tentwnesai alla mataia.. den einai ekei.. gia pollosth fora arkeisai se mia xeirapsia me to keno.. kapoies stigmes skeftesai pws na' nai otan pe8aineis.. arage dialegeis pou phgaineis? dialegeis an 8ymasai h oxi? egw 8a h8ela na ginw aeras.. axrwmh, aosmh kai aylh.. na mporw na mpainw mesa tou xwris na to katalavainei.. isws aftos na einai kai o monos tropos na mhn mporei na zhsei xwris emena.. isws.. an ginw o aeras pou anapneei.. na tou eimai aparaithth..

Na' maste pali sthn ai8ousa anamonhs! agwnia.. kai to mono xeri pou mporeis na sfi3eis einai to diko sou.. giati opoia kai na' nai h apanthsh, eite eisai stous tyxerous tou "nai" eite stous katadikasmenous tou "oxi", monos sou 8a stekesai ki ekei.. kai posh dynamh na' xeis? 8a ante3eis sto pi8ano "oxi"? exeis apofasisei na mh rixneis pia vlemmata sto parel8on sou.. koitas loipon mprosta.. kai vlepeis tis giortes.. plhsiazoun.. pseftia pantou.. dh8en xara, dh8en stolidia, dh8en efxes, dh8en dwra, dh8en agaph.. h pragmatikh agaph stis giortes apousiazei.. h dikh mou toulaxiston.. akomh kai th stigmh pou o xronos aftos 8a ginetai allh mia selida tou parel8ontos, egw 8a zw mesa tou.. giati telika mono s' afton ezhsa.. htan 5 mhnes tou 2007 pou h alikh (aliCaki MONO GIA SENA) elampse.. agaphse, moirasthke, eklapse, ponese.. (den einai tyxaio to mege8os twn grammatwn pou xrhsimopoih8hke gia ka8e le3h).. den htan ki asxhma.. alloi den ta katafernoun pote.. menoun sa skonismenes lampes kleistes sto kouti tous.. e, enta3ei, toulaxiston den hmoun apo aftous.. kapoios me katevase apo to ntoulapi.. mou edwse stigmes apo fws.. kai otan exeis synh8isei na zeis sto skotadi, to fws tyflwnei arxika.. se kataklyzei.. de s' afhnei na deis.. ki ekei einai pou ginetai h dialogh.. an aftos pou sou xarizei to fws se afhsei meta mono sou na vreis to dromo, xanesai.. de vlepeis pou pas kai isws katalh3eis pali sto skotadi.. eftyxws egw den emeina monh ekeinh thn krisimh stigmh.. aftos pou mou prosefere to fws me ema8e kai na to xrhsimopoiw.. na to antexw.. ton parakalw loipon, twra pou pia ola deixnoun pws to fws mou einai aftos.. na mh me afhsei pote na skoteiniasw.. pote.. ki akoma ki an ypar3oun mikres stigmes apo skotadi, na einai ekei na mou krataei to xeri.. kai mazi 8a fwtisoume 3ana..

μισώντας τις επιστροφές..

Lene pws panta h epistrofh einai pio efkolh apo thn anaxwrhsh.. otan efevga pragmati pisteva pws de 8a mporouse na ypar3ei kati dykolotero.. kati pio asxhmo apo to na fevgw kai na se afhnw pisw.. twra molis omws katalava oti perissotero me ponaei pou epistrefw.. sthn polh mou, sto spiti mou, s' esena.. typika de me perimeneis.. de gyrizw gia na se vrw "ekei".. 3erw pws kai na psa3w de 8a eisai..
Afth h epistrofh.... panta kryvei mesa ths mia mikrh epi8ymia e3afanishs, aiwnias anaxwrhshs.. kai panta thn agwnia an gyrizontas osa afhses pisw 8a ta vreis idia..
Proxwraei to treno..[kamia sxesh me emena..].. me fernei ekei.. den perpataw.. afto me fernei.. me fernoun.. akrivws opws me gyrnoun ola osa 8ymamai s' esena.. 3erw, apokleietai na vreis xrono gia thn tainia.. kai fysika epeidh den to 8es pragmatika.. Oxi, mhn apologeisai, se parakalw.. an apologh8eis gi' afto 8a prepei na apologh8eis kai gia ola osa 8elhses.. kai de 8a mporousa na to ante3w.. de 8a' 8ela na dikaiologh8eis gia afta pou h8eles kai ekanes.. giati tote 8a xreiastei na to kanw ki egw.. kai den exw dikaiologia.. kamia.. 3ereis, to mono pou 8a mporesw na pw ekeinh thn wra einai oti s' agapaw.. akou dikaiologia.. ti fthnh.. ti tipotenia..den pianei mia mprosta sto diavasma sou h sto xrono pou afierwneis s' afth kai epomenws "den prolavaineis" na me deis..
Molis perase o elegkths "ta eisithria sas parakalw" , "oriste" , "efxaristw despoinis, kalo ta3idi".. xaxa, "kalo ta3idi".. akou ti eipe.. "kalo ta3idi".. Den ta3idevw kyrie mou.. gyrizw.. opws panta allwste.. epistrefw s' afta pou me pono afhsa gia ligo.. epistrefw stis skepseis mou kai ston an8rwpo pou tis xeirizetai.. kai para to gegonos oti de 8a ton dw, synexizw na epistrefw.. tipota de dinei perissoterh sigouria apo th 8elhsh..
"Parakalw ta eisithria sas osoi epivivasthkate apo Katerinh".. na, afto mas eleipe twra.. kala, afto to parel8on de vare8hke na mou xtypaei synexeia thn porta? me xara syneidhtopoiw pws an kai o sta8mos mou einai gnwrimos de me diaperase kanenos eidous nostalgia gia tote.. pia de nostalgw tipota apo ekeinon, ton "prwto".. de mou leipei kati apo afton.. eipame, htan h proetoimasia.. to skalopati apo tous anwrimous "erwtes" sthn agaph.. megalwsa loipon.. "wrimasa".. kai ola afta xarh s ' esena.. s' esena pou gyrizontas 3erw pws de 8a vrw..isws na mhn peirazei kai toso..to lew kai niw8w na me pnigoun ta dakrya.. isws na mhn peirazei.. den prepei na peirazei..
Apoxairetw akoma enan sta8mo.. den 3erw poios einai.. de shkwsa ta matia mou na dw.. to katalava epeidh stamathse to treno.. 3ekinhsa na proxwrw pali.. vradiazei siga siga..8a ftasw ki ola 8a' nai skoteina.. 3ereis to treno pernaei kai katw apo mia gefyra konta sto spiti sou, to 8ymamai.. exw perasei apo ekei me to lewforeio.. mia tetarth.. gyrw stis 10:30 to prwi..
Fernw mazi mou kai ena mikro "dwraki".. apla gia na 8ymasai oti telika to ekana afto to ta3idi.. kaysterhmena isws, alla to ekana.. efyga apo thn a8hna prin 3 meres.. kai twra epistrefw me thn kardia mou pio adeia apo pote..8essalonikh-a8hna, ama3ostoixia No 503..nai, 3erw ti 8a peis.. "etyxe.."

μια φορα θυμαμαι μ' αγαπουσες, τωρα βροχη..

~ 30. 3. 08 ~

krywnw.. krywnw poly.. pou phges? krywnw.. den 3erw an me akous.. esy mia zwh synh8ismenos sto kryo hsoun.. krywnw.. ka8e vrady kai perissotero.. tremw pali.. exeis fygei.. agkaliazw ton eafto mou mhpws kai zesta8w ma exei pagwnia.. giati me afhses? giati panw pou phges na me shkwseis..? oute enas mhnas den exei perasei kala kala.. apo tote pou me diavevaiwnes pws tipota den exei alla3ei.. den 3erw an me akous ma dynamwse ligo ton hlio se parakalw.. steile mou ena kommati tou na to exw gia mena.. na to kleisw s' ena syrtari kai na to vgazw mono tis kryes nyxtes san ki afth.. niw8w ta daxtyla twn podiwn mou na moudiazoun.. fovamai na koita3w ston ka8refth giati den antexw na vlepw ta xeilh mou melaniasmena.. krywnw.. to katalavineis? pou phges? pws kataferes na vgeis apo ekei pou se eixa krypsei? pws? pou gyrizeis twra kai pote den epistrefeis? xa8hkes.. se phre h lh8h.. eipes de 8a synevaine pote.. pes mou, me kratas akoma zwntanh? krywnw.. esy, o an8rwpos mou, AKOU ME.. NIWSE ME.. OSO MAKRIA KI AN EISAI..SE OPOION OURANO KI AN PETAS.. KOITA LIGO PISW.. m' afhses sth mesh tou dromou.. ki exei kryo.. poly kryo edw.. isws panta na htan etsi kai na mhn to katalavaina.. se parakalw.. piase mou to xeri.. einai toso tsouxtero pou me trypaei.. ftanei ws thn kardia mou.. thn pagwnei siga siga.. thn e3oudeterwnei.. ma ekei se kratw.. mesa s' afto to "diamanti pou exw sto sth8os mou" opws eixes pei.. ma exei 8olwsei apo to kryo.. apo to diaperastiko aera.. th niw8w.. xtypaei pio arga.. prosarmosthke.. ma panta krataei ena ry8mo.. mia glykia monotonia pou m' afhnei akomh na zw para to kryo.. ma afto einai to xeirotero.. na mhn pe8ainw.. na mh m' afhneis na fygw.. na "3ekourastw".. den einai o swstos tropos,eipes.. ma twra ponaw perissotero.. ta xeria mou exoun plhgiasei ap' to kryo.. ta kokkala mou de lygizoun.. ta podia mou den mporoun na kanoun vhma xwris esena.. krywnw.. toso pou pote mou den krywna.. oute tote, me ta xionia pou toso poly me fovizan.. omws les kai h fwnh mou svhnei ston aera.. de m' akous.. de me niw8eis pou krywnw.. oi le3eis mou de ftanoun ws ekei.. ws ekei pou vrhkes ton paradeiso sou..

promises..

29~5~08

peripou 1 mhnas exei perasei apo tote pou egrapsa teleftaia fora.. twra pou to skeftomai, nai, einai akrivws 1 mhnas! 29 apriliou 3ekinhsa teleftaia fora na grafw kati.. ligh wra af' otou efyge apo dw.. 3ekinhsa, nai.. ma pote den thn teleiwsa ekeinh th selida.. kapou sigoura perimenei ki afth ypomonetika th stigmh pou 8a ante3w na gyrisw pisw.. s' ekeino to apogevma, na 3ananiwsw opws eniwsa kai na thn oloklhrwsw.. den 3erw an 8a to kanw pote.. an 8a prolavw.. tosa exoun ginei apo tote.. sa filmaki e3elissetai mprosta sta matia mou h idia mou h zwh ki egw apla koitazw.. peftw sto krevati mou na skeftw ti egine thn prohgoumenh mera ki exei hdh ftasei h epomenh.. poso adiko gi' aftous pou pragmatika xreiazontai to xrono na mhn ton exoun.. einai periergh h zwh.. h zwh mou.. me8avrio teleiwnoun oi panellhnies.. Zeta mou, Kyriakh, Katerinaki h Rodos mas perimenei.. hdh oi 2 apo sas yposxe8hkate afto to kalokairi na einai kalytero apo to persino.. Myrtaki mou, epitelous.. 8a rizwsoume sth veranta mou me cheesecake kai laptop.. 8a 3anakerdisoume to xammeno xrono.. mhtso mou, 8a' maste elef8eres na trexoume h mia sthn allh opote yparxei provlhma, xwris na rwtame mamades kai mpampades.. 8a pame kai sto Carousel na vgaloume tis fwtografies pou legame! StaV, 8a kanonisoume epitelous ekeinh thn perivohth volta pou olo anavallame.. Giannh, piase stylo kai tetradio giati to' xes yposxe8ei.. exeis ena vivlio na grapseis.. mia istoria.. Dim kai KwN ftanei h wra gia tis ateleiwtes cry-nights (sigourh syntagh kai petyxhmenh) , Arh mou, 8a deis.. twra pou teleiwneis 8a deis poso dyskola einai ta pragmata.. poso pio dyskola 8a einai apo prin.. mhn 3exnas omws.. stis 23.. sto para8yro..

oloi eseis, oi dikoi mou an8rwpoi -pou efxaristw ka8e mera pou vre8hkate sto dromo mou- na 'ste kala.. kalh dynamh, twra arxizei h zwh.. htan dyskolh h xronia.. poly dyskolh makria sas.. apeires fores 8elhsa na parw thlefwno ka8enan apo sas.. na steilw ena mhnyma.. ametrhtes stigmes eniwsa oti sas exw anagkh.. epni3a thn epi8ymia mou.. gia prwth fora mphke panw ap' ola h logikh.. elpizw twra, h mallon apo twra ki epeita na exw ligo xrono me olous sas.. kapoious sas evlepa araia kai pou, allous elaxista kai orismenous ka8olou.. den mporw na pw poios mou eleipse perissotero.. den 3erw kan an yparxoun diava8miseis.. pantws o ka8enas gia to logo tou, ekane ais8hth thn apousia tou..

to kalokairi pou mpainei den 3erw an to h8ela.. an agwniousa gia thn afi3h tou.. isws to fovamai.. fovamai mhpws mazi tou, 3exasei na mou epistrepsei ta persina tou dwra.. kai 8a' nai kapws adiko, de nomizete? tosh anamonh, tosh ypomonh, toses selides grammenes, tosa tragoudia, tosh epimonh, tosos ponos, tosh siwph.. ma ta koritsakia mou, mou to yposxe8hkan.. den mporei loipon para na er8ei ki aftos.. oute katalava pws perase ki olas enas xronos.. 8a orkizomoun oti htan x8es afto to paraskeviatiko apogevma pou den h8ela me tipota na vgw ap' to spiti otan mou thlefwnhse h Myrtoula.. na' sai kala re Myrtaki pou me pieses.. skepsou poso alliws 8a htan ola an de me katafernes.. enas xronos, ENAS XRONOS.. koitazw ka8e prwi ton ka8refth kai to psi8yrizw ston eafto mou mhpws kai to pistepsw.. mhpws kai xwresei sto myalo mou olh afth h trela pou anti na thn apofevgw, parakalaw na mhn teleiwsei.. poso alla3a.. ta mallia mou makrynan.. den ta isiwnw pia sxedon pote.. to dwmatio mou den einai pia katafygio apo to diavasma h tous kourastikous goneis, alla keli anamnhsewn.. to skhniko apo thn wraioterh pra3h ths zwhs mou.. to xamogelo mou, afto pou kapoioi agaphsan kai alloi zhlepsan, spania vgainei alh8ino.. ontws, poso alla3a.. apo pote egw "ma8ainw na zw se mia sxesh" otan apla den mporw na exw afto pou me kanei pragmatika eftyxismenh? apo pote ypoxrewnw se symvivasmous thn kardia mou? ma den einai kai toso para3eno.. ema8a apla.. h pragmatikh agaph spania synantatai.. kai einai toso dynath pou sto telos den antexetai ki etsi.. ki etsi egw ki aftos "eimaste akoma mazi" ma eimaste xwria.. to "mazi" pote den epiviwnei sto praktiko tou epipedo s' aftes tis periptwseis-kai isws na' nai kalytera- (8ymasai sof ti sou' grapsa?).. ti kaneis loipon? ti eprepe na kanw? na synexisw.. e, to 3erw.. afto ekana.. exontas empedwsei oti kapoia pragmata MIA fora mporoun na symvoun -kai fysika ekei pou den to perimenoume, ekei pou eimaste sigouroi oti eimaste kala m' afto pou exoume- prospa8hsa na "xtisw" pali thn ka8hmerinothta mou periorizontas thn se mia sxesh "san oles".. den einai asxhmo.. apla.. kati mou leipei..

afto pou elpizw na vrw to kalokairi..

Kyriakh, 8ymhsou, to YPOSXE8HKES..

κα9ε φορα..

23:45

σε 15 λεπτα η μερα αλλαζει.. γινεται 23 ιουνιου.. κ ακομα κ αν με παρεισ τηλ..

αν μου ζητησεισ να ερ8ω μαζι σου καπου.. ακομα κ αν στην αρχη αρνη8ω κ μετα

καταφερεισ να με πεισεισ.. τιποτα δε 8α 'ναι οπωσ τοτε.. ποτε 3ανα το πεζουλακι

του παρα8υρου δε 8α νιωσει να το βαραινει τετοια ευ8υνη.. η ευ8υνη για ολη

αυτη την αρρωστη ιστορια που τελειωνει τοσο αδο3α.. κ ομωσ, εκρυβε μεσα τοσα

απο8εματα μανιακησ -σχεδον- αγαπησ, ικανα να κρατησουν για παντα.. ακομη κ

αν καποια στιγμη σβησει απ' τη μνημη σου η λαμψη του βλεμματοσ μου τη στιγμη

που τον ειδα, να 8υμασαι πωσ εγω, τουλαχιστον μια φορα το χρονο (κα8ε 23

ιουνιου) 8α σε σκεφτομαι οσο μακρια κι αν εισαι.. και 8α σ' ευχαριστω που το

εζησεσ διπλα μου.. που το ζησαμε μαζι..

ΣΤΗ ΜΥΡΤΩ

να που τελικα η αγαπη που προστατεψα εγινε θηλια..

kai kapws etsi teleiwnoun ola.. kapws etsi kleinei o kyklos mias istorias pou nomiza pws 8a kratouse gia panta.. 8a antexe sto xrono.. mias istorias pou "8a ginotan my8istorhma kai 8a espage ta tameia" .. akougetai asteio e? nai, dikio exete.. kapote den htan omws.. kapote agwniousa toso gia to ti 8a mou eferne h epomenh mera pou 3exnousa pws einai na gelas..

htan mia tyxaia gnwrimia.. pio tyxaia de ginetai.. ews kai anapantexh.. ypologismenh omws.. "grafto" opws synh8ize na thn apokalei ki ekeinos.. prwta gnwrisa afton.. to "antikeimeno tou po8ou" mou.. mia parousia xartinh, hmidiafanh sxedon.. ma toso alh8inh, toso elkystikh.. ystera emfanisthkan oi filoi tou.. "filoi".. den mporw na pw me sigouria.. oi misoi ton zhlevoun.. tous allous misous tous zhlevei ekeinos gia tis alh8eies pou mporoun na lene enw o idios oxi.. ligo kairo meta, afth.. figoura entelws aylh.. skiagrafhmenh opws ta 8ymata stis tainies.. eirwnikh hrwida ma kai toso "dh8en afelhs".. e8elotyflouse.. me enan phgaio, asthrefto egwismo.. mia asteia kai outopikh 8elhsh na mh xasei ton xammeno "titlo".. polemistria se mia anish maxh "sthmenh" apo thn arxh enantion ths.. isws vevaia na mhn htan toso "8yma".. isws ola na ta' 3ere kai na diaskedaze.. den mporw na pistepsw oti den evlepe.. ena nhsi, h apostash, o xronos.. ligoi mono akoma apo tous prwtagwnistes afths ths tragelafikhs kwmwdias.. kaneis de 8a mporesei pote na niwsei poso agaphsa.. poso xariza ton eafto mou mesa apo ka8e lepto dipla tou.. kaneis, ki afto giati "den yparxoun alloi na pianoun ton eafto tous sthn akrh tou krevatiou na tremei parea me tis parais8hseis" opws eipe kapote mia filh.. 3erete poia filh? afth pou twra einai mazi tou.. thn agaphsa ki ekeinh.. prin.. prin ap' ola.. ki oso ki an to prospa8hsei.. de 8a kataferei na niwsei opws egw.. den einai h wra ths akoma.. kaneis loipon de 8a ais8an8ei pote ton pono pou me vasanize molis epefta sto krevati 3erontas pws h de 8a koimh8w h 8a mpainovgainoun shmeia kai terata sta oneira mou.. ta dakrya pou eri3a 8a eftanan gia na gemissoun tis kardies olwn -an eixan vevaia..

teleiwse loipon.. etsi.. ado3a.. mounta.. adiafora.. adika gia mena.. afhnontas yponnoies gia thn akeraiothta mou, ena apo ta xeirotera pragmata.. ma to orkizomai.. to orkizomai se osous pistepsan mazi mou s' afto to paramy8i.. se ka8e enan pou etyxe na diavasei kapoia protash mou kai na anatrixiasei.. de 8a elegα pote psemata.. 3erete.. me pnigei to dikio mou.. toso pou oute na anapnefsw mporw.. oute na klapsw.. na stenaxwrh8w gi' afto pou efyge.. kai twra den mporei kaneis na pei tipota.. giati afth h "e3omologhsh" grafetai se ena xarti pou de 8a pesei sta xeria tous.. kai 8a perastei se mia selida apo thn opoia exoun apokleistei.. kai aftos kai oloi oi "dikoi tou".. oi symmaxoi tou pou toso adika epai3an panw sth dikh mou plath.. an ema8a kati? oxi.. telika tipota.. kaneis den a3izei na einai "daskalos" an adynatei na thrhsei tis idies tou tis 8ewries.. kai sto telos, oute enas apo aftous den to ekane..

xairomai gia mena omws.. xairomai giati syneidhtopoiw oti ena xrono mesa stis anatropes kai ta anapantexa gegonota.. ena xrono vy8ismenh stis pio treles symptwseis, den alla3a.. akomh kai twra -exontas zhsei afth thn arrwsth istoria- 8a to 3anaekana.. mh gelieste! oxi me ton idio an8rwpo! aftos pe8ane.. 8a riskara omws pali na agaphsw toso.. gnwrizontas fysika oti kindynevw na 3anaponesw..

mesa se olous osous afhnw yparxoun 1-2 pou den to a3izoun, pou apla "tous phre h mpala".. alverto, odyssea, akh, vera -an kai de 8a to diavasete- zhtw syggnwmh.. an kai de xanete tipota.. sto katw-katw symfwna me tous an8rwpous sas egw yphr3a tsoula, antroxwristra, prodoths, pseftra......... opote mallon kai se esas 8a thn eferna kapoia stigmh.. par' ol' afta sas efxaristw giati eite gnwrizate ka8e leptomereia ths istorias, eite to kentriko ths 8ema, hsaste ekei.. me akougate..

kleinw, loipon, thn porta pisw mou, ermhtika.. to kleidi to petaw.. toso makria, na mh dw oute pοu 8a pesei.. den gyrizw 3ana pisw.. fevgw misostraggalismenh apo to dikio mou pou panta 8a me pnigei.. lypamai pou mexri kai thn teleftaia stigmh prin kleisw thn porta, apo th mikrh xaramada evlepa an8rwpous na peftoun sta matia mou.. na peftoun toso xamhla pou pros stigmhn na skeftomai na 3anaanoi3w gia na tous vοh8hsw na shkw8oun.. ma vare8hka na aplwnw to xeri s' aftous pou telika h 8esh tous einai ontws xamhla.. vare8hka na swzw an8rwpous apo ton e3eftelismo, otan aftos tous a3izei (kai ton epidiwkoun me ka8e tropo).. giati to apotelesma htan ka8e fora na peftw ki egw mazi tous.. kai kaneis na mhn mpainei se diadikasia na shkwsei emena..

ftanei loipon.. kapoiwn h 8esh einai ston ourano.. kapoiwn sth gh kai kai orismenwn katw apo afthn.. mporei na mhn yphr3a pote mou "aggelos" opws alloi.. pantws sigoura den epra3a kati toso asxhmo wste na mou armozoun ta egkata ths ghs sta opoia merikoi viasthkan na me ri3oun.. vriskomai sth gh -ekei pou pistevw pws patousa panta.. ekana la8h -ma panta enantia ston eafto mou.. gia ekeinous edina panta to kalytero.. kai aftoi gia "efxaristw" ypegrapsan megaloprepws to telos tou vivliou mou.. ekeinou tou vivliou pou ligo poly oloi mou oi filoi me parakalousan na grapsw.. "gia na' xei o kosmos na diavazei istories akraies ma alh8ines".. "gia na ma8oun oi an8rwpoi pws afta de ginontai mono stis tainies".. wraia, ki an to ma8ainan ti 8a ginotan? tipota.. den to ezhsan.. den eniwsan oute stigmh opws egw.. afhste to loipon.. as meinoun apla shmeiwseis sto tetradio mou.. na 8ymaste mono oti to telos de dw8hke apo mena.. den epediw3a egw na navaghsei to "happy end" pou oloi perimenate.. pou oloi mou yposxosastan (ti afeleis pou eiste wres-wres).. the show is over, close the storybook..