(κατι ξεχασμενο που ξεθαψα..)

έκατσα και στα είπα όλα αυτά θέλοντας στην ουσια να σου πω, όχι ότι ήσουν ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια της ζωής μου, αλλά το ένα και μοναδικό που πριν και μετά απ' αυτό για μένα δεν υπάρχει τίποτα..


κι έφυγες.. κι από τότε κι εγώ ένα τίποτα είμαι.. νιώθω τίποτα και αναπνέω τίποτα για να μπορώ να διατηρώ τη μηδαμινή μου παρουσία χωρίς εσένα. Αέρας κοπανιστός λέγεται στην καθημερινή.. κι εγώ σαν κενό αέρος ανάμεσα στους αέρηδες που σε πηγαινοέφερναν στη ζωή μου..


αυτά ήθελα να πω και όχι το ψέμα που έγραψα. κι ήταν το πρώτο που σού είπα. και μου έχεις δώσει άπειρες φορές στο παρελθόν τους λόγους για να το κάνω. και μου τους ξανάδωσες με την τωρινή σου απάντηση.


όποια ασπίδα κι αν βάζεις μπροστά σου εγώ τη διαπερνώ. γιατί για μένα ούτε ήρωας είσαι ούτε αλάνθαστος. και τις δήθεν καλοσύνες και μεγαλοψυχίες σου στ' αρχίδια μου τις γράφω, μα δεν μπορώ να μη σ' αγαπώ κι αυτό με σκοτώνει..