Διακόπτες

31 του Μάη. Χθες σφραγίστηκε το δίμηνο. 30 του Απρίλη, στα γεννέθλια, ήμαστε μαζί. Άλλαξα σεντόνια σήμερα. Άλλαξα και σκεπτικό. Σχεδόν τελετουργικά τα κρατούσα στο κρεβάτι κοντά ένα μήνα τώρα κι εκείνα σχεδόν τελετουργικά άφηναν τη μυρωδιά σου να εξατμίζεται. Λίγο- λίγο.. Τόσο αργά που η διαφορά από μέρα σε μέρα ήταν ανεπαίσθητη. Και σήμερα επέστρεψα στο δωμάτιό μου και έπεσα με φόρα χώνοντας το πρόσωπό μου στο κουλουριασμένο πανωσέντονο να εγκλωβίσω κάτι ακόμη από σένα. Και δε βρήκα τίποτα. Ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά σου. Ούτε ένα μόριο εκπνοής σου πάνω στο μαξιλάρι.
Κι έκανα μπάνιο κάθε βράδυ πριν ξαπλώσω αλλά τα σεντόνια τα άφηνα ίδια και τη μεριά σου ανέγγιχτη. Δεν ήθελα να ξαπλώσει καμία φίλη μου δίπλα. Ξαφνικά με χαρακτήριζε μια άρνηση φιλοξενίας πρωτόγνωρη γιατί μόνο η σκέψη να αλλάξω τα σεντόνια, μου έμοιαζε φριχτή και τόσο μη διαχειρίσιμη, που έβρισκα μονίμως μια δικαιολογία για να πω «όχι». Κατέληξα να πέφτω καθαρή σε βρώμικα στρωσίδια και να ζηλεύω τη «βρωμιά» τους γιατί κάπου από κάτω υπήρχαν τ’ αποτυπώματα σου. Κάπου στη μαξιλαροθήκη είχαν απομείνει ίχνη του κραγιον σου. Ή της mascara εκείνης, που αγόρασες μαζί με το άρωμα και το eyeliner για 160 ευρώ και επιστρέφοντας από τα μαγαζιά με κοίταξες με βλέμμα ενοχικό.

Παρ’ όλ’ αυτά, θα προτιμούσα να είχαν πάρει άλλη τροπή τα πράγματα. Και δεν κάνω λόγο για τα φλέγοντα. Ασ’ τα αυτά. Αλλά να! Ας πούμε τα σεντόνια. Θα μπορούσαν να έχουν αποκτήσει –μετά από τόσες ημέρες- μια δυσάρεστη μυρωδιά. Κάτι απωθητικό. Ωστόσο, αρκέστηκαν στην εξοντωτική εκμηδένιση του αρώματός σου αφήνοντας το ύφασμα α π λ ώ ς άοσμο. Δε μυρίζει καν «αλλιώς».. Δε μυρίζει καν «όχι εσύ».. Δε μυρίζει καν «εγώ».. Α π λ ώ ς   δ ε   μ υ ρ ί ζ ε ι.

Κι εμφανίστηκαν  τυπωμένες στο βαμβακερό πανί που καλύπτει το στρώμα του ξύπνιου μου, όλες σου οι ασυνέπειες. Όλα τα κενά μεταξύ θεωρίας και πράξης. Κάθε κουβέντα σου που με έκανε ευτυχισμένη και κάθε αντίθετη πράξη σου που την αναίρεσε. Και έπιασαν όλο το χώρο τα Παράλογα και δεν απέμεινε ούτε εκατοστό διαθέσιμο για δικαιολογίες. Είχε έρθει πλέον η ώρα. Άλλαξα, λοιπόν Σήμερα, σεντόνια. Άλλαξα και σκεπτικό.