Ο Κώδικός Των Αντοχών Θα Είναι Διαθέσιμος Στα Ράφια Μέχρι Εξαντλήσεων Των Αποθεμάτων

                      

πηγή εικόνας: http://chrisandkrista.org/2013/05/waiting-on-go/

Οι μουσικές του Κώστα. Οι συλλαβές και οι παρτιτούρες του. Χάδι στ' αυτιά και σφυριές ταυτόχρονα. Γνώριμα πρόσωπα. Ο Σπύρος, ο Βαγγέλης, η Γωγώ.. Ήχοι- πρόκες και μια αναμονή για το τραγούδι εκείνο που μου είπες ν' ακούσω αντί για 'σένα. Παραβλέποντας ότι το ζητούμενο ήταν το Μαζί μ' Εσένα.
 Κάθομαι στο πλάι του πάλκου. Διαγώνιά μου στέκεται περίφανο και τιποτένιο το τραπέζι Μας. Εκείνο που τις ματιές μας τις έκανε μια δέσμη φωτός ένα βράδυ Δευτέρας, για να δώσει το συν 1 στο 100 της τελειότητας. Κι ήμασταν η μία για την άλλη και όλοι οι τριγύρω ήταν μέρος του άψυχου σκηνικού.
 Διάχυτες σκέψεις αμυντικών τακτικών, ανακατεμένες με στρατηγικές επίθεσης για τα κεκτημένα που αποχωρούν οικειοθελώς, χωρίς να ρωτήσουν αν -πλέον- υπάρχω χώρια τους.
 Λες να ήξερα κάτι μαζεύοντας όλα μου τα πράγματα την τελευταία φορά που έφυγα από το σπίτι σου; Ζήτα μου να τα ξαναφέρω.. Πες μου ότι η απουσία της οδοντόβουρτσάς μου έχει στοιχίσει ανεπανόρθωτα στο ποτηράκι του νιπτήρα σου, ότι η πλευρά Σου-Μου στο κρεβάτι με πεθύμησε. Δε γίνεται τόσο απότομα να μπορείς να μη θες να με δεις. Φριχτά σενάρια γεννιούνται στο κεφάλι μου. Τέσσερις ημέρες χωρίς να ειδωθούμε και οι παράννοιές μου χτυπούν κόκκινο και σκέφτομαι μήπως πέρασε κανείς τα χέρια του πάνω από το σώμα σου και........ αν δε βρήκαν τα κομμάτια μου στους δρόμους, αν ξεφεύγω από κλέφτες κι αστυνόμους.. Ακροβασίες επικίνδυνες του συναισθήματος και του τέλους του. Μετά τι? Τις τελευταίες ημέρες γνωρίζω τη μεριά σου που βλέπουν όσοι θες να "πάρουν το μήνυμα". Το βλέπω ξεκάθαρα και το αρνούμαι. Επικαλείσαι την ανάγκη σου για κοινό χρόνο με τον μικρό και, αντ' αυτού, η μία μέρα σε βρίσκει να κοιμάσαι από νωρίς το απόγευμα και η επόμενη στο γραφείο ως αργά. Αρνείσαι ένα φευγαλαίο καφέ μεταξύ δουλειάς και σπιτιού λόγω έλειψης χρόνου και σ' ακούω στην άλλη άκρη του ακουστικού να γεύεσαι με ενθουσιασμό τα οινοπνευματώδη πειράματα κάποιων Φίλων σου. Γελώντας μ' εκείνον τον απίστευτο παλμό που μέχρι και η Δασκάλα Καρδιά θα ζήλευε.
 Από νωρίς είχα δει πώς φέρεσαι όταν θες κάτι, και από εξ' ίσου νωρίς μου γνωστοποιήθηκε η μέθοδος απομάκρυνσης των παρασίτων. Κι έτσι, όσο κι αν θέλω να δείξω το μέγιστο σεβασμό στους ρυθμούς της ζωής σου, αυτό που καλούμαι να αντιμετωπίσω είναι μια σειρά κατασκευασμένων προφάσεων που σ' έχω ακούσει να σερβίρεις σε επιχρυσωμένους δίσκους και πορσελάνινα φλυτζάνια, σε όλους αυτούς που κατά καιρούς διψάνε για μια σου σταγόνα.
  Η μεγαλύτερή μου ανάγκη είναι να αποδειχθεί όλο αυτό η πρώτη μας "κρίση". Κι αν αντιληφθώ ότι ο κύκλος συνεχίζει να διαγράφεται, θα φροντίσω να μη δώσω αφορμή για καμία επόμενη. Λείπεις πολύ ακόμη κι από την ατμόσφαιρα. Το άρωμα της ανάσας σου. Ακόμη και η υφή των χειλιών σου. Του άνω χείλους που φιλοξενεί αυτήν την κουκκίδίτσα που λάτρεψα από το πρώτο κι όλας φιλί μας. Τα 'χω ξεχάσει πώς φιλάνε. Την αίσθησή τους πάνω στα δικά μου. Κι υψώνεται η τεραστιοτέρα των αρνήσεων. Αυτή του ενδεχόμενου διαδόχου.
 Παίρνω απανωτά μηνύματα: Μετακόμιση τώρα.. Και μια διαταγή να διαλέξω με ποιον θα 'μια την πιο δύσκολη ώρα. Και θέλω να σε πάρω να σου πω ότι μια λιακάδα μου αξίζει αλλά δε γίνεται να μας απαρνηθώ τόσο γρήγορα. Και σήμερα που σου είπα ότι νιώθω πως αρχίζει να μη μου αξίζει η τόση σιωπή, το τόσο πάγωμα, προφανώς έκανα λάθος. Για να εμμένω σ' αυτά, κάτι πιστεύω ότι μου αναλογεί και το εισπράττω. Και περιμένω και θα περιμένω όσο χρειαστεί και χρειαστείς για να γίνει το καλύτερο, που εύχομαι όσο τίποτα να είναι η κοινή μας συνέχεια.
 Διάλειμμα στο πάλκο. Διάλειμμα στις σκέψεις μου. Διάλειμμα στα κοινά "μου λείπεις" μας. Θα καταφέρω να σου αποσπάσω ξανά ένα ποτέ?
 Αν ήσουν εδώ τώρα, θα κρυφογελούσαμε μαζί σχολιάζοντας τον επιτυχημένο συνδυασμό του φλοράλ πουκαμίσου με τη μαργαρίτα που κοσμεί το κεφάλι της μεγαλοκοπέλας που κάθεται μπροστά μου. Και τελικά, είναι εκείνη που σήμερα έχει το δικαίωμα να γελάει με την ψυχή της, μπροστά στη γελοία εικόνα μιας πιτσιρίκας που κοιτάζει χαζεμένη το υπερπέραν και το χέρι της μουτζουρώνει σαν αυτόματη μηχανή καταγραφής σκέψεων.
 Δώστε χαρά στους γύρω σας!