Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

(Ευ)πειθώς αναφέρεις.....


Και που συστηθηκες? Ή -μάλλον πιο σωστα- και που "στήθηκες"?
Ορθωσες εναν εαυτό "δουλεμενο", "κατασταλαγμενο" και τελικά... απαλλαγμένο από κάθε τι ανθρώπινο. Και κατά γενική ομολογία έχεις διδακτωρικο -απλως μη αναγνωρισιμο απο το κρατος των Ανθρώπων- στη σκηνοθεσία του μυαλού. Και μια ικανοτητα να σκηνοθετεις κ τους αλλους στα μετρα τα δικα σου. Τα κατα τα αλλα απολυτως αρμονικα μετρα σου που διατηρουν το αλφαδι στα ορατα και αν παει κανεις λιγο πιο μεσα μπορει να τα δει να συνθέτουν την πληρη αναρχια. Και κεντας προσεκτικα, ποντο-ποντο, την παρανοϊκή καθημερινοτητα και την ντυνεις με ολο αυτο το περιβλημα της πειρας και του αποσταγματος της, και κάθε περαστικός καταλήγει να ψάχνει στα παιχνιδια του δικου του μυαλου για το κακο στρατιωτακι που πυροβολει με το περιστροφο της αβεβαιοτητας και της ανασφαλειας. Οσο κι αν το αρνεισαι τα παθη θα τα γενας παντα και θα τα γενας χαρη στο διδακτωρικο που λεγαμε πριν.. χαρη σ αυτο και σε ολη σου την ευαισθησια που τοσο βαθια εχεις θαψει και τοσο την ταΐζεις με φοβους και της κουνας το δαχτυλο επιτακτικα να μη βγαλει ουτε το κεφαλι της στην επιφανεια.. κι ετσι δεν την αφηνεις να δει οτι υπαρχουν κ καποιοι, λιγοτερο Ατρωτοι απο σενα, λιγότερο "δουλεμενοι", με απλό πτυχίο ζωής -ή και χωρίς πτυχίο ακόμα- που όμως θα έκαναν τα ανθρωπινως δυνατά (μιας και τα υπερανθρωπα ειναι της δικης σου αρμοδιοτητας) για να ξαπλωνουν διπλα σου και να μπορουν να σου λενε την πρωτη Καλημερα στο πρωτο φως του Ηλιου.. και θα παρεις το χρησιμοτερο Πιστοποιητικο ολων αν ριξεις τη στάθμη στις αμυνες και στην αυτοπροστασια και αφεθεις για λιγο σ αυτη την Απλη Αγκαλιά του Άλλου..



2 σχόλια:

istoritis είπε...

Είναι μέχρι να το πάρεις το διδακτορικό. Είναι δύσκολος ο δρόμος μα όταν το πάρεις, στην αρχή το κοιτάς και το θαυμάζεις και αυτοθαυμάζεσαι...κιόσο περνάει ο καιρός ο θαυμασμός/αυτοθαυμασμός ξεθυμένει. Κι έρχεται η στιγμή που το τσαλακώνεις, το πετάς στην άκρη κι αρχίζεις να ζεις σαν αυτό να μην έγινε ποτέ αλλά με έναν παράξενο τρόπο κουβαλάς θέλεις δεν θέλεις όλη του τη "σοφία". Και τότε μπορείς να ξεθάψεις το συναίσθημα και τις ευαισθησίες σου
και το δείχνεις χωρίς να φοβάσαι,το εκθέτεις με θάρρος βάζοντας πια τα δικά σου μέτρα. Και τότε ο κόσμος αποκτάει άλλο χρώμα και άλλη διάσταση- τη διάστασή σου- που δεν την οφείλεις σε κανένα παρά μόνο στον δικό σου δρόμο....Καλό δρόμο

ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει.. είπε...

Δε με ενδιαφέρουν όσοι στέκονται στη "γνώση" του διδακτορικού αν δεν μπορούν να Ζήσουν.. τι να τις κάνω τις θεωρίες και τις κοσμοθεωρίες αν δεν εφαρμόζονται ή αν παίρνουν τη μορφή αυτισμού αποκλείοντας τον παράγοντα που λέγεται "Άλλος"..?
Κλείσου σπίτι σου και αυτοθαυμάσου και όταν θα φεύγεις κοίτα δίπλα σου το Τίποτα που εξασφάλισες..