Θέλω τόσα πράγματα να σου πω.. να σου γραψω.. να σου τραγουδήσω.. να σου ζωγραφίσω.. κι αν δεν υπάρχουν, να τα εφεύρω για σένα.. Για εμένα.. Για εμάς..
Ήδη νιώθω περηφάνεια που πλάι σου γίνομαι καλύτερος άνθρωπος . Αποκτώ ακόμα πιο στενή σχέση με την αλήθεια, με το μέσα μου..
Θέλω να τυπώσω σε βαμβακερά βρακάκια το μουτράκι σου και να κόβω βόλτες στο διάδρομο του σπιτιού φορώντας αυτά και τίποτα άλλο.. με τα καλοριφέρ στο φουλ και τις δύο χνουδωτές μπάλες να μπλέκονται στα πόδια μου.
Να γλιστράω στα πλακάκια και να τρώω τα μούτρα μου, να παγώνει το κορμί ολόκληρο από τη θερμοκρασία του μαρμάρου κι εγώ να καίγομαι πιο πολύ από ποτέ γιατί σε φοράω πάνω μου..
Θέλω μια μέρα να φορέσω τα γυαλιά σου. Να δω τον κόσμο μέσα από τα δικά σου μάτια. Μα πιο πολύ θα ήθελα να ξεριζώσω τα μάτια μου και να στα δώσω και να σε υποχρεώσω να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη. Να σε δεις όπως σε βλέπω. Μεγάλο μα και Τοσοδούλη συγχρόνως. Σίγουρο και Ανασφαλή. Ονειροπόλο και Ρεαλιστή. Ά ν θ ρ ω π ο.
Κι ύστερα, ο καθένας τα δικά του μάτια. Κι ύστερα θα με ξέρεις και θα σε ξέρω χωρίς προσπάθεια.
Κι ύστερα, θα μας αγοράσω ένα ίδιο, πολύχρωμο ζευγάρι γυαλιά ηλίου, να βλέπουμε κοινό τον κόσμο.
Θα σ' αφήσω να διαλέξεις πρώτος το δικό σου. Δε θα έχουν διαφορά, αλλά δεν έχει σημασία.. ξέρω πώς είναι να διαλέγεις πρώτος!
Σκέψου λίγο.. βραδινό μπάνιο στη θάλασσα κι εμείς με τα γυαλιά ηλίου.. Μια ολόκληρη αντίφαση απέναντι στο σκοτάδι.
Θέλω να μη σε χορταίνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου