Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Mutatis Mutandis













Ησυχία.. νέκρα.. σιωπηλές λέξεις με αθόρυβα νοήματα.. 
σήμερα μόνο παλμοί. Στις φλέβες των καρπών.. λίγο με κράτησες, ακόμα πιο λίγο σε κράτησα κι όμως τους ένιωσα..
Είπα "θα μου λειψεις", και κάθε κύτταρο ψιθύρισε μαζί μου.. είπες γελώντας "λογικό".. μ αυτό το γέλιο των φρουρών σου.. μ αυτήν τη δήθεν απαξίωση που αντιμετωπίζεις κάθε τι που ταρακουνάει τα μέσα σου.
Τι νομίζεις; Δεν καταλαβαίνω;
Κάστρα ολόκληρα να χτίσεις, με τζάμια απροσπέλαστα και αλεξί-λεξα, θα βλέπω την αλήθεια. 
Μη φοβάσαι, μάτια μου, τις αγκαλιές που σε δέχονται, τα χέρια που σε χαϊδεύουν και σφίγγουν το σεντόνι σε κάθε σου άγγιγμα.
Βγες απ τους φανταστικούς σου κόσμους.. 
Πυροβόλησε τους γύρω σου με Αλήθεια.. κι όποιος αντέξει. 

Ένα κίτρινο αυτοκολλητάκι είναι ό,τι έχω από σένα.. για τα υπόλοιπα "έχει το σώμα μνήμη", μια μέρα ίσως θυμηθεί..



Δεν υπάρχουν σχόλια: