ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΥ, ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΑΠ' ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ..

Μέρες θα’ λεγα, αλλά τελικά είναι βδομάδες ολόκληρες που έχουν περάσει από τότε που σκέφτηκα ότι το «δώρο» σου μιας και αυτό καθ’ αυτό είναι μηδαμινής αξίας, πρέπει  να συνοδεύεται τουλάχιστον από μια αξιοπρεπή κάρτα. Το βασικό μου πρόβλημα είναι ότι ανέκαθεν στις κάρτες έχανα τον έλεγχο και τα όρια και κατέληγα να γράφω ακόμη και στα διακοσμητικά τους σχέδια οπότε είπα αυτή τη φορά να μην το ρισκάρω και να γράψω κατ’ ευθείαν σ’ ένα φυσιολογικό χαρτί (επεξεργασμένο κατάλληλα φυσικά ώστε να σε γεμίσει-αυτά τα λίγα λεπτά που θα χρειαστείς για να το διαβάσεις-με ένα από τα αγαπημένα σου αρώματα, αυτό του καφέ).

 Η αλήθεια είναι πως αυτό το σημείωμα γράφεται με προφανή αφορμή τα γεννέθλιά σου και βασικότερο σκοπό να σου ευχηθώ. Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, ήθελα κάποια στιγμή να σου κάνω κι έναν γραπτό απολογισμό των όσων κέρδισα αυτόν τον ένα χρόνο και κάτι που σε ξέρω. Όχι ότι δε στα έχω πει αλλά ξέρεις, τα γραπτά μένουν και παρ’ όλο που ξέρω πως ίσως αυτό το χαρτί να μην μπορέσεις να το κρατήσεις, κάπου θα υπάρχει-έστω και τσαλακωμένο- να κρατάει φυλαγμένα όσα θα γράψω.

 Δε σου κρύβω ότι ένα κομμάτι μου παραμένει πικραμένο που ερωτεύτηκε κάτι που δεν έπρεπε. Ήξερα πως αργά η γρήγορα το συγκεκριμένο κεφάλαιο θα έκλεινε αλλά θεώρησα άδικο να μου το στερήσω απ’ την αρχή. Άσε που ξέρω πως ήταν πάνω από τις δυνάμεις και των δυο μας.

 Είσαι όμως κάτι τόσο καλό στη ζωή μου που δε θα γινόταν να σταθώ εκεί και γι’ αυτό μπόρεσα με σχετική ευκολία να κλείσω ό, τι πιο ιδιαίτερο ζήσαμε σ’ ένα κουτάκι και να το φυλάξω ως μια απ’ τις ομορφότερες στιγμές που έχω να θυμάμαι. Ήταν ένα όνειρο. Το είπες κι εσύ. Κι έπρεπε να ξυπνήσουμε. Η επαναφορά στην πραγματικότητα ήταν δύσκολη τα πρώτα 24ωρα αλλά στη συνέχεια επικράτησε η λογική. Και η λογική λέει πως σαν άνθρωπος είσαι ό,τι καλύτερο έχω συναντήσει. Με τα όλα σου. Το γλυκό σου χαμόγελο, τις ξέχειλες τσέπες του παντελονιού, τα μωρομάντηλα στο αυτοκίνητο, την ειλικρίνειά σου (που αγαπώ όσο τίποτ’ άλλο και τη θεωρώ ό,τι θεωρείς εσύ σ’ εμένα τη διακριτικότητα), τις αλήθειες σου που δεν τις αρνείσαι. Όλα. Κυρίως όμως με τον τρόπο που αγαπάς.

 Ίσως να με κέρδισες τόσο γιατί ήσουν ο μόνος άνθρωπος ως τώρα που με αγάπησε με τον τρόπο που θέλω να μ’ αγαπούν. Χωρίς να με φοβάσαι. Μ’ αγαπάς με τον ίδιο τρόπο που αγαπάω κι εγώ και που κανένας δεν είχε καταλάβει. Αγαπάς με μια αγάπη που ξεπερνάει τον έρωτα, τον αφήνει χιλιόμετρα πίσω να τρέχει λαχανιασμένος αγκαλιά με την κτητικότητα, την στιγμή ακριβώς που εσύ απλά θες το καλό μου. Μ’ αγαπάς πιο πολύ κι απ’ ότι εγώ η ίδια τον εαυτό μου κι αυτό, να ξέρεις, με κάνει ανήμπορη να σταματήσω να σ’ αγαπώ.

 Θέλω να πιστεύω πως δεν έχεις παρερμηνεύσει τις προθέσεις μου. Όσα γράφω δεν είναι «ερωτικό ραβασάκι». Αν ήθελα να πω κάτι τέτοιο θα το ‘λεγα ευθαίως, χωρίς στολίδια, όπως κάνω πάντα. Ξέρω πως όσες φορές με κοίταξες στα μάτια και μου είπες το οτιδήποτε το εννοούσες. Και τα όμορφα και τα «δυσάρεστα». Κι αυτό εκτιμώ και κρατώ ως ένδειξη ουσιαστικής αγάπης. Μ’ έχεις κάνει καλύτερο άνθρωπο και την ευγνωμοσύνη μου δεν είναι ανάγκη να την εκφράσω με λόγια γιατί κάθε φορά που με κοιτάς το καταλαβαίνεις.

 Ελπίζω όσο τίποτ΄ άλλο με τον καιρό να νιώσεις κι εσύ την ασφάλεια, να απαλλαγείς εντελώς από τις ενοχές και να πιστέψεις πως ό,τι έγινε είναι πια πίσω, ώστε να μη χαθούμε. Να μην εξαρτώμαστε μόνο από τις συναυλίες και τα μαγαζιά. Να νιώθεις ότι μπορείς να μιλήσεις μαζί μου στο τηλέφωνο ή να βγούμε για έναν καφέ χωρίς να σκεφτόμαστε ότι κάτι δεν είναι σωστό. Θα είναι κρίμα να αφήσουμε να μας «πνίξουν» τέτοιες σκέψεις απ’ τη στιγμή που και οι δύο καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει λόγος. Εγώ, να ξέρεις, θα είμαι εδώ. Με τις φωτογραφίες μου, με την παρουσία μου. Με τον όποιο τρόπο. Σιωπηλή όπως πάντα κι απλά θα περιμένω ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα μπορούμε να τα λέμε που και που ως «φίλοι» ή τέλος πάντων ως δυο άνθρωποι που διατηρούν μεταξύ τους αισθήματα αλληλοεκτίμησης και αγάπης. Ξέρω πως πραγματικά θες να είμαι καλά και νιώθω ότι είσαι ο μόνος που το θέλει όσο το θέλουν οι γονείς μου. Να ξέρεις απλά ότι αυτό το «καλά» πάντα θα συμπεριλαμβάνει και την παρουσία σου στη ζωή μου.

 Θέλω να είσαι ευτυχισμένος. Να είναι το βλέμμα σου πάντα τόσο καθαρό, να κάνεις τους άλλους χαρούμενους με την ουσία σου που αξίζει τόσα πολλά.

 Όσο για τα γεννέθλια, στα είπα λίγο-πολύ και στο μήνυμα. Κοραλλί ζωή, γεμάτη υπέροχα αρώματα. Απαλά δέρματα και γλυκές μουσικές. Άνθρωποι να σ’ αγαπούν. Μα πάνω απ’ όλα σου εύχομαι πλήρη απουσία μεταννοιών απ’ τη ζωή σου. Να μη μετανιώσεις  ποτέ για τίποτα αν και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι αυτό το έχεις ήδη κατακτήσει χάρη στο μυαλό σου που απαλλαγμένο από προκαταλήψεις και συμβαδίζοντας με την καρδιά σε οδηγεί πάντα στο σωστό δρόμο.

        Πολύχρονος! Με υγεία κι ευτυχία..

                    Σ’ αγαπώ και περισσότερο σ’ εκτιμώ..