Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

ας μην 3ημερωνε ποτε..







Μετα απο 2μιση ωρες αγωνιας 3απλωνω επιτελους ηρεμη στο κρεβατι μου. Περιττο να κα9ομαι να σου αναλυω τι προηγη9ηκε γιατι εκνευριζομαι κι ολας και δε μου παει. Τελος παντων, το 9εμα ειναι οτι λυση βρε9ηκε, ή μαλλον τη βρηκα (γιατι οπως ε3' αρχης σου ειπα, μ' εσενα δεν ειχα και ποτε πολλες επιλογες..).
 Ξερεις ειχα καιρο να βγω ε3ω και να νιω9ω οτι ολοι με κοιτανε σαν να βλεπουν στο κουτελο μου την επιγραφη "ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ". Ειναι περιεργο που στην ουσια εισαι κατι που ποτε δε 9α εχω αγγι3ει πραγματικα. Θα' σαι κατι σαν τη σκεψη που 3εφυγε απο το μολυβι. Σαν το στιγμιαιο σκοταδι αναμεσα στο κοκκινο και το πρασινο φαναρι. Καπου εκει στη διασταυρωση Βουλιαγμενης κ Αγ. Δημητριου- τι συμπτωση κι αυτη..
 Οπως και να' χει δεν 3εχνω. Το' γραψα και κατω απο εκεινο το βιντεακι στο youtube. Θυμαμαι. Κι εγω κι αυτο το σφραγισμενο-ακομα- κουτακι Coca-Cola light που βρισκεται τωρα διπλα μου μαζι με το τριαννταφυλλο. Το κουτακι εκεινο που μου εφερες στο δωματιο στη Θεσσαλονικη για να "μην τη βγαλουμε ετσι"..
 Κα9ε τρεις και λιγο κοιταζω προσεκτικα τις παλαμες μου. Παρατηρω τη "γραμμη της καριερας" μου. Αυτη που τοσο χαριτωμενα μου ειπες οτι πηγαινει προς τα πανω γιατι "πηγαινει κατα διαολου". Και τελικα αρχιζω να πιστευω πως αυτη η γραμμη δε δειχνει παρα μια μικρη οψη μονο της καρδιας μου. Λοιπον τωρα πια, που τα' χουμε ζησει ολα και με το νομο, εχω να πω οτι εισαι μια απο τις πιο σωστες αποφασεις της ζωης μου οσο κι αν στα μυαλα καποιων μοιαζεις λαν9ασμενη. Ειναι ανιδεοι. Ειναι σαν αυτους που προχ9ες στο Καζινο κα9ονταν απεναντι μας και κοιτουσαν αποβλακωμενοι τα κινητα τους την ωρα ακριβως που εμεις κοιτουσαμε ο ενας τον αλλο. Και με ακουμπουσες εκεινη τη στιγμη, το 9υμαμαι. Νιω9ω τα χερια σου ακομη. Αλη9εια, μ' αυτα τα χερια τι 9α κανω? Τι 9α κανω που μονο στη σκεψη τους ανατριχιαζω? Αποφασισα να 3εκινησω και μια συλλογη φωτογραφιων με 9εμα τα χερια. Φυσικα 9α εισαι το καλυτερο μου, ό,τι πιο ωραιο 9α υπαρχει μεσα στη συλλογη αυτη. Πιο πολυ γιατι αποτελεσες την εμπνευση της.
 Δεν 3ερω γιατι αποφασισα να γραψω σημερα. Ολο βλακειες μου βγαινουν και τα παραταω γιατι νυστα3α. Και γιατι 9ελω πριν κοιμη9ω να προλαβω να 9υμη9ω για λιγο την προχ9εσινη αισ9ηση της ανασας σου στο λαιμο μου.. Τη 9υμαμαι..

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αληθεια.το πρωτο πραγμα που παρατηρω στους ανθρωπους,το μονο πραγμα που αποκλειεται να μην παρατηρησω σε ολους τους ανθρωπους ειναι τα χερια τους.

*εχω καιρο να νιωσω εσυ:σημερα ενιωσα στ'αληθεια αναλαφρη μετα απο πολλες πνιγηρες βδομαδες κι ηταν ομορφα:)

ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει.. είπε...

κι εγω τα ιδια... 3εκινησα και τη συλλογη με τις φωτογραφιες.. νομιζω οτι χωρις χερια δεν μπορω...... ουτε κι αυτος αλλωστε.. αν δεν ταιριαζαμε.........

Ανώνυμος είπε...

:)

Τα δυο μικρα ζωα,τα χερια μας.Που γυρευαν να ανεβουνε κρυφα το ενα στ αλλο.