Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

ξεθάβοντας..





21.4.14


Κοιμάσαι, γλυκιά μου, πραγματικότητά μου.. Κοιμάσαι και όλα έχουν μπει στο ρυθμό της αναπνοής σου και χορεύουν αθόρυβα και γοητευτικά μέσα στη σιωπή του μεσημεριού. . Θα ήθελα να είμαι ό, τι σε περιβάλλει. Το ύφασμα στον καναπέ και η κουβέρτα που σε τυλίγει. Κοιμάσαι. Μετράω τις ανάσες σου και ανιχνεύω ανάμεσά τους κάτι που θυμίζει το όνομά μου. Εύχομαι να μην παρακούω. Κοιμάσαι. Θα προσπαθήσω να κοιμηθώ κι εγώ.  Ίσα να περάσει η δαιμονισμένη ώρα που θα σε φέρει πίσω στα αισθητά και να ζήσουμε Μαζί τον Καφέ Μας, τις Αγκαλιές Μας και κάθε άλλο που θα μετατρέψουμε μέσω του Ανήκειν.  Κοιμάσαι, ονειρεύεσαι ή και όχι. Λίγο με νοιάζει γιατί εγώ το όνειρο το ζω δίπλα σου και μετατρέπομαι σε εγωιστικό γουρούνι που αρκείται σ' αυτήν την εκπλήρωση. Και χαμογελάω τώρα, απ' τη μια γιατί είμαστε η μια της άλλης κι από την άλλη γιατί δεν είμαστε κανενός άλλου. Και μέσα απ' όλα αυτά τα Λάμδα των "άλλων", αναδύονται οι ανάγκες μου υπερκαλυμμένες και σχεδόν δεν τις αναγνωρίζω, μιας και πρώτη φορά υψώνονται περήφανες και χαμογελαστές, ντυμένες τα άνθη της ξεγνοιασιάς. Κοιμάσαι. Κοιμήσου κι, όταν ξυπνήσεις, ξύπνα με, να ανασάνουμε Μαζί τον αέρα των θαλασσινών μαλλιών σου..

Δεν υπάρχουν σχόλια: