I couldn' t get much higher..

ειμαι ευτυχισμενη. και το γραφω με μικρα-και οχι με κεφαλαια οπως θα περιμενε κανεις- γιατι δεν ειναι αυτο το αξιο προσοχης. θελω να αποδωσω το "επαθλο" σ' αυτους που δε με κρινουν. σε οσους ειναι διπλα μου και με στηριζουν και δε με λενε ανηθικη και δε με κοιτανε με μισο ματι και δεν απορριπτουν καταστασεις που δεν εχουν ζησει.

ειμαι ευτυχισμενη και τον αγαπω οσο τιποτα αλλο στη μεχρι τωρα ζωη μου. και τον ξεχωριζω απο ολους τους αλλους γιατι, αν και ειναι ο πιο "περιορισμενος", περπαταει αυτο το δρομο διπλα μου, οχι πιο πισω περιμενοντας να τον "τραβηξω" εγω μπροστα. ειναι παρων σε ο,τι κι αν συμβαινει, μ' εκτιμαει, ξερει-ή μαλλον καταλαβαινει- τα θελω μου, εχει υπεροχα ματια, σχεδιαζει τα ιδια πραγματα μ' εμενα κι ας το καταλαβαινω καθε φορα οταν εχω μολις αρχισει να απελπιζομαι. τον αγαπαω γιατι φιλαει τελεια αλλα κυριως γιατι μ' αγαπαει κι εκεινος γι' αυτο που ειμαι. γιατι καθε φορα που με κοιταει φτιαγμενη και περιποιημενη ερωτευεται το προσωπο πισω απο το make-up.. τα ματια κατω απο τη mascara.. το δερμα μεσα απο τα ρουχα..

η Μελινα μου ειπε πως το παιχνιδι αυτο ειναι δικο μου κι αν το καταλαβω ολα θα πανε τελεια.. Πειραζει που δε θελω ολα να πηγαινουν τελεια? πειραζει που η ιστορια αυτη χρωσταει ολη της τη μαγεια στις ατελειες? και το "παιχνιδι" δεν το θελω δικο μου, θελω να το μοιραζομαι.. Πειραζει..?

Υ.Γ  Τωρα που ειναι πρωι της 1ης/3 (καλο μηνα), δηλαδη μια μερα μετα απο τις 28/2 που εκανα την παραπανω αναρτηση, θελω να προσθεσω την εξης διαπιστωση: όταν πεφτεις για υπνο ευτυχσμενη (και χρησιμοποιω θηλυκο γενος γιατι για το αλλο ειδος εχω πληρη αγνοια), κοιμασαι αλλιως. δεν ειναι οτι ονειρευεσαι σωνει και ντε ο,τι σε εκανε χαρουμενη, αλλα εχει αλλη αισθηση ρε παιδι μου το παγωμενο μαξιλαρι πανω στο μαγουλο. ειναι πιο...............φουφουλενιο..