Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΚΑΡΜΠΟΝ










Ψάξε, ψάξε βαθιά. Κάτι να σου θυμίζει το παιδί που ήσουν. 20 χρονών και με αποκαλούν ακόμα μικρή. Κι έχω προλάβει να γνωρίσω όλους όσους ήθελα (την τελευταία χθες) και πρέπει να βρω έναν τρόπο να εξηγήσω πόσο λάθος είναι να με λένε μικρή.

 Αυτή τη στιγμή νιώθω περίεργα. Ερωτευμένη μ' εκείνον που δε θα έχω ποτέ γιατί ανήκει αλλού και με το νόμο. Και ως γνωστόν εγώ δεν είναι να τα βάζω με τους νόμους γιατί πάντοτε καταλήγω στο γνωστό κελί καταδικασμένη σε ισόβια στη νιοστή. Παράλληλα ερωτεύτηκα ξανά σήμερα αυτόν τον άντρα που δεν ξέρω τι μου κάνει και μπορώ να φαίνομαι απέναντι του τόσο σοβαρό και κατασταλαγμένο άτομο. Αν και πλατωνικός ο συγκεκριμένος έρωτας, για να τον κερδίσω πρέπει να δείχνω έτσι, εγκρατής, αξιοπρεπής, "όχι σαν τις άλλες". Και καλά τα' χω καταφέρει μέχρι τώρα. Ελπίζω μόνο να μη γίνει το μπαμ και τρέχουν όλοι ποιος θα πρωτοπρολάβει να μαζέψει τα περισσότερα κομμάτια του σκασμένου μπαλονιού, της Αξιοπρέπειας-Φούσκας. Νιώθω επιπλέον δέος, συγκίνηση, ακόμα και τρόμο που κατάφερα να γνωρίσω την τελευταία από τις μεγάλες μου "θεότητες", τη Λίνα. Και το "Λίνα" όχι από οικειότητα, από την απαίτηση να καταλάβουν όλοι σε ποια αναφέρομαι χωρίς να χρειαστεί να δώσω περεταίρω πληροφορίες. Όποιος κοιτάζει γύρω του με απορία και αναρωτιέται, απλά στη ζωή του δε γνώρισε τίποτα. Χωρίς Λίνα δεν έχεις γευτεί, αγάπη μου, ούτε ψίχουλο απ' την πραγματική ζωή. Δεν πα να έτυχες όλων των τιμών, δεν πα να σύρθηκες σε χίλιους δρόμους, τίποτα δε χτυπάει στις φλέβες όπως οι λέξεις της. 


 Αισθάνομαι φυσικά πολύ παράξενα.. Στα μόλις 20 μου έχω μιλήσει με όσους θεωρώ σπουδαίους. Όχι σπουδαίους στα χαρτιά. Σπουδαίους για την ψυχή μου. Η Ελένη, η Γιώτα, ο Κώστας, η Ανδριάνα, ο Γιάννης, η Αθηνά, ο Νίκος, ο Δημήτρης, ο Ισαάκ, η Μελίνα, o Πέτρος η άλλη Ελένη και τώρα πια και η Λίνα αποτελούν ένα σύνολο ανθρώπων που, καθένας με τον τρόπο του, έχουν συντελέσει σ' αυτό που είμαι. Καλό, κακό, στραβό, ανάποδο. Αυτό είμαι και το χρωστάω σ' εκείνους. 


 Κοιτάζω το ταβάνι και προσπαθώ να συμμαζέψω τις σκέψεις μου. Τα "ευχαριστώ" ξεχειλίζουν από παντού. "Ευχαριστώ" για εκείνους μα και για τον εαυτό μου κυρίως που κυνήγησα ό, τι σήμαινε πολλά για μένα. Δεν έχω να αποδώσω ευχαριστήρια σε καμία τύχη. Οι άνθρωποι αυτοί δε "βρέθηκαν" στο δρόμο μου από κάποια "μοίρα" ή "πεπρωμένο". Φρόντισα εγώ ώστε να περπατήσω στο δικό τους. Από ένστικτο μάλλον. Ένστικτο επιβίωσης γιατί πώς να ζήσω χωρίς να' χω αντικρύσει ποτέ μου από κοντά τους Ήρωές μου?

 Ξέρω πολύ καλά πως το συγκεκριμένο κείμενο ελάχιστους θα αγγίξει. Κι αυτό ακόμη, αμφίβολο είναι. Δε με απασχολεί ιδιαιτέρως. Σήμερα "έκλεισε" ο κύκλος των γνωριμιών που θα με θεωρούσα αποτυχημένη αν πέθαινα συνειδητοποιώντας ότι δεν έχω κάνει. 


 Χαρά λοιπόν, και έρωτα (δύο ειδών μάλιστα) νιώθω και πέφτω για ύπνο σίγουρη πια ότι είμαι ευλογημένη. Όχι από το Θεό, ούτε από την τύχη μα απ' τις ίδιες μου τις επιθυμίες που τόσο με σπρώχνουν ώστε να τις μετατρέπω σε πραγματικότητα. 





5 σχόλια:

B. είπε...

ontws elaxistus 9a aggi3ei t keimeno s gt elaxistoi mporun n mpun st 9esh s kai na tn katanohsun...
tosoi an9rwpoi kai twra H LINA...pu etrexa prin 2 mhnes apo pisw ts sts skales t metro,oxi pws yphrxe pote periptwsh na ts xtyphsw tn wmo kai na ts milhsw,aplws etrexa sa 15xrono pu synanthse tyxaia t ruva.......................................
........πως κοπηκανε στα δαχτυλα οι σταυροι...

DSV είπε...

Έχω ... και έχω Πολύ...

Το προηγούμενο Σχόλιό μου είχε μόνο Καλά Λόγια...

Αυτή την φορά μου φαίνεται αν Αρχίσω ... δεν θα τελειώνω...

Είσαι Έτοιμη να τ' ακούσεις ? Όχι !!!

Γιατί αν ήσουν έτοιμη... δεν θα έγραφα Αυτό εδώ, μετά από Αυτό εκεί, που διάβασα...

Αχ, και το πήγαινες τόσο Καλά... Αλλά πάλι σου ξέφυγε το τιμόνι...

Τι νόμιζες... και ο Schumacher στα 20 ήταν τόσο Καλός Οδηγός όπως στα 36 του ? Κι' ας πήρε το Πρώτο Πρωτάθλημα στα 22 του...

http://www.msfree.gr/msdet.php?id=4299

Η Εγκράτειά του τον Κράτησε στην Κορυφή...

Ποτέ δεν έλεγε Ποιους Κέρδιζε.... !!!

Ξέρεις... όταν Φεύγει το Τιμόνι μπορεί να σε Οδηγήσει σε Μετωπική... σε Σοβαρό Τραυματισμό... στην Καλύτερη σε ένα Οδυνηρό Ντεραπάρισμα....

Άρα....

Δεν χρειάζεται να περιγράφουμε με Υπερηφάνεια... Πόσα Αυτοκίνητα ξεπεράσαμε... αλλά ......

Απλά να απολαμβάνουμε σιωπηρά το Τόσο Όμορφο Ταξίδι Δίπλα τους...

Και η Περιγραφή μας... να βγαίνει από Εμάς... και Όχι να θυμίζει κάποιον " Άλλον " Αφηγητή !!!

Είμαι Ειλικρινής... Δεν μπορώ να λέω μόνο καλά...

αλλά (αν το θες βέβαια) μπορώ να σου λέω ....

" Το πήγες πολύ Δεξιά...", " Καλά το Πας ", " Όπα... μην Ξεθαρρεύεις... ο Δρόμος Γλυστράει... ΠΡΟΣΟΧΗ !!!!! "

Φιλιά...

DSV είπε...

Αν θες να σιωπήσω...

Ξέρεις που θα με βρεις να μου το Πεις !!!

DSV

DSV είπε...

Ααααα, π.χ. την Μ. Κ. που τόσο ενθουσιάστηκες με την Ιστορία στο Ασανσέρ...

Δεν την είχα πει σε Κανέναν ... και η 1η που το έμαθε ήσουν εσύ....

Και ξέρεις Γιατί.... ???

Γιατί, σε Σένα είχε Μεγαλύτερη Αξία και πίστεψα ότι Άξιζε τον Κόπο να το Αναφέρω !!!

Το όνομα Μ.Κ. δεν άξιζε τίποτα ... Το σαρδόνιο όμως χαμόγελο... και το " Τα λέμε Μικρέ "... το κράτησα και το Μοιράστηκα Μαζί σου...

Ανώνυμος είπε...

χαιρομαι πραγματικα πολυ.Γιατι οι λεξεις ηταν γεματες αισιοδοξια..


* το σβησα το μπλογκ μου.

(tu)