ΠΕΡΙ ΑΜΟΙΒΑΙΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΙΠΟΝ! Υπάρχει αμοιβαίος έρωτας. Υπάρχει αυτό το "10 δίνω-10 παίρνω".. Υπάρχει η "σωστή στιγμή" συνδυασμένη με το "σωστό άνθρωπο".. Υπάρχουν νεράιδες και πρίγκιπες που κλέβουν τις καρδιές τους. Υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν "εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί" και "έφτανε να χαμογελάς, να σε κοιτάζω όταν ξυπνάς" και το εννοούν! Που ξυπνούν μαζί και όχι χωριστά. Άνθρωποι που οι ζωές τους λες και αποφάσισαν ότι "φτάνει πια με τις δοκιμασίες" και επιτέλους αφέθηκαν να συναντήσουν η μία την άλλη. 

Μπορεί να μην το νιώθω μέσα μου όμως το βλέπω! Να! Εδώ! Μπροστά στα μάτια μου και χαίρομαι τόσο πολύ που τελικά πάντα σ' αυτόν τον κόσμο θα μένει μια τόση δα γωνίτσα για να φωλιάζει το παραμύθι. Μπορώ κι εγώ να υπάρξω χαρούμενη όταν βλέπω τόση δύναμη στα μάτια ενός ανθρώπου που αγαπώ τόσο πολύ. Για μια στιγμή νιώθω ν' ανάβει πάλι εκείνη η φλογίτσα που σιγόκαιγε και μου λεγε πως θα' ρθει και η στιγμή η δική μου. Ξέρω όμως πως το σημείωμα αυτό δεν αφορά σ' εμένα αλλά σε κάποιους άλλους. Δυο ανθρώπους που βρέθηκαν στην ίδια ευθεία. Που, όπως μου είπε κι αυτή, "είναι ερωτευμένοι και ταυτοχρόνως τόσο ελεύθεροι".. Κι αυτό δεν είναι, πράγματι, το ζητούμενο? Να μπορείς να λες αυτό που νιώθεις χωρίς το φόβο της Άνισης αγάπης?


Μυστική συνταγή? Δεν την έχω.. Μου το ευχήθηκε όμως. Να το βρω κι εγώ κάποια στιγμή αυτό που θα μπορώ δίπλα του να υπάρχω ως ο εαυτός μου.. 


"Γιαβρί μου, σου δίνω ακόμα 3 χρόνια περιθώριο.." είπε και μου 'κλεισε το μάτι πιο συνωμοτικά από ποτέ.. Πιο ευτυχισμένη από ποτέ..