Πού ήσουν σήμερα..; ήθελα να μου κρατάς το χέρι.. Με κατάπιε για μιάμιση ώρα ξανά αυτός ο φριχτός τάφος της εξέτασης..
Και μπαίνουν και βγαίνουν άνθρωποι ανά μια ώρα και οι τριγύρω παρακολουθούν λες και απλώς αλλάζουν βάρδιες οι Μελλοντικοί Ανήμποροι..
Έλειπες.. ανησύχησες δήθεν τάχα μου δυο μέρες πριν που είχες χρόνο.. μου είπες τρεις κουβέντες, μου έβαλες και χέρι που δεν είχα ακόμη ενημερώσει το γιατρό μου και εξαφανίστηκες..
Κι είχα ανάγκη σήμερα.. ανάγκη! Όχι από αυτές τις πλασματικές, π ρ α γ μ α τ ι κ ή α ν ά γ κ η.. ό,τι κι αν λες, όσα κι αν άθελά σου υπόσχεσαι, στην πράξη σήμερα δεν ήσουν εκεί.. το κρύο μου χέρι την ώρα της εξέτασης που έπρεπε να είμαι ακίνητη, το άπλωνα προσεκτικά που και που μήπως και κοιμισμένη σε ακουμπήσω..
Αν μπω ξανά στο νοσοκομείο να με πλακώσουν στις χημείες και θελήσεις τυχόν να έρθεις να με δεις, να το κάνεις ή την πρώτη ή τη δεύτερη μέρα.. μετά θα έχω τα χάλια μου και δε θέλω.
Πού ήσουν σήμερα; είμαι σίγουρη ότι αν ήσουν δίπλα μου, η εξέταση θα έβγαινε καθαρή
