Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

το μεγάλο Π




Οι τόσες νύχτες. Η δισυπόστατη υπόστασή μου σχεδόν ανυπόστατη.
Μετρήματα. Συνεχή μετρήματα.. Συνεχώς μετρήματα..
Πόσο βαραίνει το ένα μέσα μου.. Πόσο το άλλο..
Για πόσο θα περιμένω..; Σε πόσο θα ξέρω..; Στις πόσες λέξεις, οι υποσχέσεις καθίστανται ανέφικτες..; Από τα πόσα χρόνια και μετά θεωρούμαι αρκετά μεγάλη για να μετράω τα "πόσο"..;
Πόσο, τελικά, αντέχω..;
Μετρήματα που ξεκινούν απ' το συν άπειρο. 

Παλεύω, όμως, και με τα μη μετρήσιμά μου. Με τα "άκλειστα" που ίσως και να είναι ερμητικά κλεισμένα.

Πόσο, τελικά, κοστίζει ένα Οριστικό Αντίο;



[την πρώτη εκείνου του Μαϊου, σε θυμάμαι να οδηγώ και να κοιμάσαι στα πόδια μου]